Wypowiedzi Stolicy Apostolskiej na temat znaczenia praktyki spowiedzi w odnawianiu żywotności wiary Kościoła
Abstrakt
Sakrament pokuty i pojednania jest uprzywilejowanym narzędziem duszpasterskim Kościoła, przez które wierni, spotykając Chrystusa udzielającego łaski miłosierdzia, odnawiają swoje życie duchowe, zapalają się w miłości do Boga i uczą się ofiarnej służby wobec bliźnich. Przez odpuszczenie grzechów chrześcijanin zyskuje nadzieję nowego życia i staje się świadkiem zmartwychwstania, przez co wnosi w życie Kościoła dynamizm włączania się w odnowę świata zgodnie z planem Boga. Niniejszy artykuł przedstawia liczne zachęty Stolicy Apostolskiej wyrażane przez ojców Soboru Watykańskiego II oraz papieży Pawła VI, Jana Pawła II, Benedykta XVI i Franciszka, którzy niestrudzenie powracają do tego tematu i proponują świeckim i duchownym korzystanie z sakramentu pokuty jako drogi wzrastania w wierze i miłości.
Bibliografia
Augustyn J., Psychoterapia a spowiedź, w: Sztuka spowiadania. Poradnik dla księży, red. J. Augustyn, S. Cyran, Kraków 2005, s. 312-392.
Brambilla F.G., Duszpasterska praktyka penitencjalna, w: Spowiedź. Nie wiem co powiedzieć…, tłum. K. Kozak, Kraków: Salwator 2010, s. 7-24.
Derdziuk A., Zwierz A., Spowiedź kobiet, Lublin: Wyd. „Gaudium” 2011.
Grzechy w kratkę. O spowiedzi z ojcem Piotrem Jordanem Śliwińskim rozmawiają E. Kot i D. Kozłowska, Kraków: Znak 2008.
Juszczak W., Psychoterapeutyczny aspekt sakramentu spowiedzi, Kraków 2008.
Płatek J.S., Sprawowanie sakramentu pokuty i pojednania, Częstochowa: Wydawnictwo Paulinianum 2001.
Sobolewski Z., Pojednajcie się z Bogiem. Teologicznomoralne i pastoralne aspekty sakramentu pokuty i pojednania, Pelplin: Bernardinum 2015.
Copyright (c) 2016 Roczniki Teologiczne
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
