Nie(kwestionowana) rola pedeutologii w kształceniu przyszłych nauczycieli religii

Abstrakt

Na wstępną formację nauczycieli religii składają się różne obszary kształcenia teologicznego, humanistycznego, pedagogicznego i katechetycznego. W celu uzyskania kwalifikacji do nauczania religii studenci teologii są zobowiązani do przyswajania wiedzy z obszaru pedagogiki, dydaktyki, psychologii oraz kształtowania umiejętności praktycznych i rozwijania kompetencji społecznych. Wśród tak ogólnie określonych zagadnień na uwagę zasługuje wiedza o nauczycielu.

Analizy podjęte w niniejszym artykule zmierzały do ukazania – w oparciu o regulacje prawne, literaturę i katechetyczne dokumenty Kościoła – niepodważalnej roli pedeutologii w kształceniu przyszłych nauczycieli religii. Zauważono, że zakładana w standardach kształcenia pedagogicznego wieloaspektowa wiedza o nauczycielu, różnych koncepcjach kształcenia nauczycieli, uwarunkowaniach społeczno-kulturowych pracy nauczycielskiej i o wielorakich wymiarach aktywności edukacyjnej koresponduje ze wskazaniami zawartymi w dokumentach Kościoła. Co więcej, pozwala na lepsze rozumienie własnej roli zawodowej i etycznego wymiaru pracy dydaktyczno-wychowawczej i opiekuńczej. Sprzyja też kształtowaniu wśród przyszłych nauczycieli religii odpowiedzialności za innych, a zwłaszcza za uczniów. Dążąc do realizacji tych celów warto we wstępnej formacji zwracać uwagę na właściwe rozumienie szczegółowych kwestii z zakresu pedeutologii oraz rozwijanie umiejętności twórczego myślenia i działania w różnych sytuacjach edukacyjnych. Preferuje się przy tym formy i metody oparte na dialogu i współpracy w zespole. Aktywizują one przyszłych nauczycieli religII, wzmacniając dążenie do osiągnięcia dojrzałości wychowawczej i własnego stylu katechizowania.