Ponowne odkrycie chrztu św. i jego sposób przeżywania w nowych wspólnotach eklezjalnych

Abstrakt

Artykuł podejmuje kwestie związane z chrztem w Duchu Świętym i jego sprawowaniem we wspólnotach eklezjalnych. Dar chrztu w Duchu Świętym nie powinien być rozumiany jako duchowe uzupełnienie chrztu, gdyż w sakramencie chrztu ten sam chrześcijanin otrzymał już Ducha. Chrzest w Duchu Świętym jest w rzeczywistości ponownym przeżyciem żywej wiary, która może stać się dla człowieka czymś formalnym albo może mu jej zabraknąć w przeżywaniu spotkania z nieskończoną miłością Boga. Ten dar może być udzielony zarówno wierzącym, którzy podczas otrzymania go są wezwani do podjęcia specjalnej misji (np. J. Vanier), jak i niewierzącym. Dar tego chrztu jest przeważnie celebrowany w małych wspólnotach, które przez katechezy, modlitwy i świadectwo pomagają osobie otworzyć się w pełni na Ducha. W odróżnieniu od pentekostalizmu Kościół katolicki wierzy, że brak mówienia językami nie jest koniecznym warunkiem do potwierdzenia zaistnienia chrztu w Duchu Świętym (nawet jeśli ten dar jest komuś udzielony), ale widoczna przemiana życia. Ta przemiana dokonuje się z sercu człowieka i wyraża się w głębokim pragnieniu modlitwy, uczestnictwa w Eucharystii, miłości Kościoła, zaangażowania w ewangelizację.