Dzieło „intronizacji Chrystusa Króla” w Polsce jako przykład komplementarności charyzmatów w Kościele
Abstrakt
Pisma krakowskiej mistyczki Rozalii Celakówny († 1944) zainspirowały szerokie rzesze świeckich do szerzenia idei „intronizacji Chrystusa” jako „Króla Polski” w celu moralno-duchowego odrodzenia narodu. Dzięki dojrzałej i owocnej współpracy polskich biskupów z wiernymi świeckimi w ramach Zespołu do spraw Ruchów Intronizacyjnych, doszło do uroczystej proklamacji Jubileuszowego Aktu Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana w sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie dnia 19 XI 2016 r. na zakończenie Jubileuszu 1050-lecia Chrztu Polski i zamknięcia Jubileuszowego Roku Miłosierdzia.
Jest to dobry przykład komplementarności charyzmatów, jakimi obdarowana jest w Kościele zarówno hierarchia, jak i wierni świeccy.
Bibliografia
Celakówna R., Wyznania z przeżyć wewnętrznych, zebr. i opr. M. Czepiel, Kraków 2007.
Króluj nam, Chryste! Modlitewnik czcicieli Chrystusa Króla, opr. M. Chmielewski, Opole 2016, 2017 (wyd. 2).
Pabis M., Jaroń W., Radzyński P., Król i Pan. Jubileuszowy Akt Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana, Kraków 2016.
Zaangażowanie ruchów intronizacyjnych i głos Magisterium Kościoła, red. J. Kobienia, A. Flaga, Kraków−Ustroń 2016.
Krajski M., Spisek przeciwko Intronizacji, Warszawa 2017.
Mazur J., Polacy oddali pokłon Królowi. O Jubileuszowym Akcie Przyjęcia Jezusa Chrystusa za Króla i Pana. Szkic religijno-społeczny, Częstochowa 2017.
Copyright (c) 2018 Roczniki Teologiczne
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
