Rzeczywistość grzechu i jego przezwyciężenie
Abstrakt
W teologii grzech jest określany jako mysterium iniquitatis, a jego odpuszczenie – mysterium salutis lub pietatis. W Nowym Testamencie bowiem grzech łączy się zawsze z jego odpuszczeniem, „przebaczeniem”, a grzesznicy są przedmiotem wielkiej troski Jezusa. Tymczasem współczesna kultura, odchodząc od chrześcijańskiej tradycji, odziera człowieka z duchowych wartości, co prowadzi do jego zubożenia. Artykuł omawia syntetycznie rzeczywistość grzechu – „tajemnicy nieprawości”, a także ukazuje refleksje odnoszące się do faktu nawrócenia i pojednania z Bogiem oraz z bliźnimi. Refleksje te oparte są na nauczaniu współczesnego Kościoła, zwłaszcza na nauczaniu papieskim.
Bibliografia
Gubała W., Zanik poczucia grzechu, „Homo Dei” 1985, s. 177-182.
Häring B., Die Macht des Bösen. Das Erbe Augustinus, Zürich 1979.
Kuczkowski S., Poczucie winy w literaturze psychologicznej, „Collectanea Theologica” 44(1974), nr 1, s. 67-75.
Kuczkowski S., Geneza patologicznego poczucia winy, „Collectanea Theologica” 44(1974), nr 2, s. 61-77.
Misiurek J., „Wierzę w grzechów odpuszczenie”, w: Miłość większa niż grzech (Homo meditans, 12), Lublin 1996, s. 45-59.
Popławski J.M., Nawrócenie św. Pawła w kontekście chrześcijańskiej duchowości, w: Spiritualitas, t. I. Św. Paweł i jego dzieło, Lublin 2014, s. 65-74.
Copyright (c) 2017 Roczniki Teologiczne
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.