Proces przygotowania homilii

  • Jan Twardy Wyższe Seminarium Duchowne w Przemyślu
Słowa kluczowe: homilia; homiletyka; praca twórcza nad kazaniem; papież Franciszek; Evangelii gaudium

Abstrakt

Autor artykułu podkreśla najpierw, w świetle homiletyki, wielkie znaczenie bliższego przygotowania do głoszenia słowa Bożego, co szczególnie odnosi się do homilii jako priorytetowej formy kaznodziejstwa. Budzi więc radość fakt, że papież Franciszek w adhortacji apostolskiej Evangelii gaudium (EG) dużo miejsca poświęcił homilii i starannemu przygotowaniu do jej wy-głoszenia. U podstaw tej pracy twórczej głosiciela homilii leży „kult prawdy” (EG 146), który prowadzi do rzetelnego poznania i uwydatniania kerygmatu biblijnego. W tym celu kaznodzieja powinien najpierw sam być słuchaczem słowa Bożego, posłusznie poddać się mu i uczynić je swoim, co papież określa mianem „personalizacji Słowa” (EG 149). Temu procesowi interioryzacji służy Lectio divina (EG 152), czyli modlitewne, duchowe czytanie Pisma Świętego. Rozpoznając słowo Boże i wsłuchując się w nie, głosiciel homilii powinien również „słuchać ludu” (EG 154), aby mógł trafnie odpowiedzieć na problemy swoich słuchaczy. Wtedy jego homilia stanie się słowem dojrzałym i aktualnym dla człowieka znajdującego się w konkretnej sytuacji egzystencjalnej. Dlatego istotne jest wymaganie, aby kaznodzieja ciągle doskonalił swoje umiejętności fachowe i dążył do duchowej dojrzałości, a dzięki temu będzie głosił homilię jako autentyczny świadek Chrystusa i wierny zwiastun Jego Ewangelii.

Bibliografia

Adamek Z.: Homiletyka. Tarnów: Biblos 1992.

Basista W.: Proces tworzenia. W: Praktyka przepowiadania słowa Bożego. Red. L. Kuc. Warszawa: ATK 1973 s. 339-449.

Broński W.: Homilia w dokumentach Kościoła współczesnego. Lublin–Tarnów: Biblos 1999.

Dicta. Zbiór łacińskich sentencji, przysłów, zwrotów, powiedzeń. Oprac. Cz. Michalunio. Kraków: Wydawnictwo WAM 2013.

E.F.: Nie lubię kazań. W: Dlaczego chodzę, dlaczego nie chodzę do kościoła. Oprac. I. Cieślik. Warszawa: Więź 2000 s. 235-238.

Ebeling P.: Das große Buch der Rhetorik. 2 Aufl. Wiesbaden: F. Englisch Verlag 1985.

Korolko M.: Podręcznik retoryki homiletycznej. Kraków: Wydawnictwo WAM 2010.

Korolko M.: Sztuka retoryki. Podręcznik encyklopedyczny. Warszawa: Wiedza Powszechna 1990.

Kosiński J.: Kaznodzieja i jego praca. W: Homiletyka duszpasterska. Kielce: Wydawnictwo „Przegladu Homiletycznego” 1935 s. 491-512.

Obremski K.: Retoryka dla studentów historii, politologii i dziennikarstwa. Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika 2004.

Panuś K.: Sztuka głoszenia kazań. Kraków: Wydawnictwo Salwator 2008.

Pazera W.: Koncepcja homilii ewangelizacyjnej. Częstochowa: [b.w.] 2002.

Przyczyna W.: Homilia pięćdziesiąt lat po Soborze Watykańskim II. Pytania, problemy, wy-zwania. Kraków: Wydawnictwo M 2013.

Sławiński H.: Między ciągłością i zmianą. Teoria homilii w Stanach Zjednoczonych po II Soborze Watykańskim. Kraków: Wydawnictwo M 2008.

Schwarz A.: Jak Pracować nad kazaniem. Warszawa: Wydawnictwo Archidiecezji Warszaw-skiej 1993.

Siwek G.: Proces tworzenia kazania. W: Fenomen kazania. Red. W. Przyczyna. Kraków: [b.w.] 1994 s. 177-213.

Św. Augustyn: De doctrina Christiana. O nauce chrześcijańskiej. Tłum. J. Sulowski. Warsza-wa: PAX 1989.

Twardy J.: Aby słowo wydało plon. O modlitwie głosiciela i słuchacza słowa Bożego. Katowice–Ząbki: Ksiegarnia Św. Jacka–Apostolicum 2005.

Twardy J.: Aktualizacja słowa Bożego w kaznodziejstwie. Przemyśl: Wydawnictwo Archidiecezji Przemyskiej 2009.

Twardy J.: Koncepcja pracy twórczej nad kazaniem. Rzeszów: Wyższe Seminarium Duchowne 1998.

Opublikowane
2019-12-05
Dział
Artykuły