Postawy młodzieży wobec Kościoła jako wyzwanie dla katechezy

Abstrakt

Strukturalna definicja postawy zawiera komponent poznawczy, emocjonalno-oceniający i behawioralny. Badania postaw wobec Kościoła mieszczą się w instytucjonalnym parametrze religijności. Młodzież pojmuje Kościół bardziej w kategoriach wspólnotowych, aniżeli instytucjonalnych, jednak w ostatnich latach wzrasta odsetek respondentów, którzy uważają, że można być człowiekiem religijnym bez Kościoła jako Ludu Bożego. To może być oznaką tworzenia się religijności zindywidualizowanej, dystansującej się od instytucjonalnych wymagań (religijność pozakościelna). Badani młodzi pozytywnie oceniają wkład Kościoła w rozwiązywanie problemów jednostki, rodziny, narodu oraz jego rolę w przemianach ustrojowych. Obawiają się jednak jego zbytniej ingerencji w osobiste życie i zachowania. Dlatego też w hierarchii autorytetów pomocnych w rozwiązywaniu konfliktów moralnych nauki Kościoła i rady duchownych lokują się na dalekich miejscach, a pierwszą rangę ma własne sumienie. Znacznemu zaufaniu do Kościoła w sensie ogólnym towarzyszy mniejszy poziom zaufania do konkretnych struktur i osób w Kościele. Obserwuje się duży deficyt partycypacji w ruchach i wspólnotach religijnych.