Uzdrowienia Boskie a uzdrowienia demoniczne
Abstrakt
W chrześcijaństwie istnieją nadzwyczajne uzdrowienia, których przyczyną jest Bóg. Dokonują się one w określonym kontekście religijnym i modlitewnym oraz zakładają otwartość iwiarę podmiotu, który pragnie odzyskać utracone zdrowie. Musi on dokonać aktu przebaczenia w imię Jezusa, ażeby mógł bez przeszkód przyjąć dar uzdrowienia. Ten dar dotyka zawsze całego człowieka i uzdrawia również jego ducha. Człowiek przeżywa głębiej swoją wiarę, doświadcza gorętszej miłości Jezusa oraz nowości życia, która będzie w pełni osiągnięta wKrólestwie Niebieskim. Istnieją również nadzwyczajne zjawiska, których autorami są demony. Ponieważ są bytami czysto duchowymi, mogą przekazywać ludziom im oddanym swoje moce w postaci np.: nadzwyczajnej siły; lewitacji; nienaturalnego ciężaru ciała; recytowania długich passusów książek, których nigdy nie czytali; retroskopii. Wśród tych nadzwyczajnych zjawisk występuje również fenomen uzdrawiania. Demony potrafią zainfekować człowieka chorobą i usuwać jej objawy. Potrafią także usuwać symptomy chorób naturalnych, posługując się uzdrowicielami jako swoimi narzędziami. Chory może doświadczyć efektów pozytywnych w wymiarze fizycznym, lecz zawsze musi zapłacić za to cenę w postaci pojawienia się gorszej choroby, trudności duchowych, pogorszenia albo zniszczenia więzów rodzinnych czy społecznych i otwarcia szeroko drzwi na działanie osobowego zła w rodzinie. Są to ciężkie konsekwencje, które muszą ponosić ludzie ulegający podstępnemu działaniu demonów.
Bibliografia
Katechizm Kościoła Katolickiego, Poznań 1994.
Jan Paweł II, „Jezus Nazarejczyk, którego posłannictwo Bóg potwierdził cudami i znakami”, w: tenże, Wierzę w Jezusa Chrystusa Odkupiciela, Città del Vaticano 1989, s. 291-295.
Jan Paweł II, „W imię Jezusa Chrystusa Nazarejczyka, chodź”, w: tenże, Wierzę w Jezusa Chrystusa Odkupiciela, Città del Vaticano 1989, s. 296-300.
Jan Paweł II, Poprzez znaki i cuda Chrystus objawia moc Zbawiciela, w: tenże, Wierzę w Jezusa Chrystusa Odkupiciela, Città del Vaticano 1989, s.301-306.
Jan Paweł II, Cuda Jezusa Chrystusa jako „zbawcze znaki”, w: tenże, Wierzę w Jezusa Chrystusa Odkupiciela, Città del Vaticano 1989, s. 307-311.
Jan Paweł II, Cuda Jezusa Chrystusa jako wyraz zbawczej miłości, w: tenże, Wierzę w Jezusa Chrystusa Odkupiciela, Città del Vaticano 1989, s.312-316.
Jan Paweł II, Cud jako wezwanie do wiary, w: tenże, Wierzę w Jezusa Chrystusa Odkupiciela, Città del Vaticano 1989, s. 317-322.
JanPaweł II, Znaki objawiające „moc z wysokości”, w: tenże, Wierzę wJezusa Chrystusa Odkupiciela, Città del Vaticano 1989, s. 323-327.
Amorth G., Egzorcyści i psychiatrzy, tłum. W. Wiśniowski, Częstochowa 1999.
Amorth G., Nowe wyznania egzorcysty, tłum. W. Zasiura, Częstochowa 1998.
Amorth G., Wyznania egzorcysty, tłum. F. Gołębiewski, Częstochowa 1997.
Bamonte F., Possessioni diaboliche ed esorcismo. Come riconoscere l'austuto ingannatore, Milano 20062.
Camus A., Dżuma, tłum. J. Guze, Warszawa 19578.
Ernetti P., La catechesi di Satana. Dall'esperienza pluridecennale di un esorcista, Udine 1992.
Léon-Dufour X., Słownik Nowego Testamentu, tłum. K. Romaniuk, Poznań 1986.
Madre Ph., Boża miłość a dar uwalniania, tłum. A. Liduchowska, Kraków 1997.
Madre Ph., Uzdrowienie i egzorcyzm. Jak rozeznawać?, tłum. I. Burchacka, Warszawa 2007.
Morand G., Pułapki okultyzmu, tłum. A. Saar, Kraków 2009.
Posacki A., Cuda chrześcijańskiej wiary. Mistyka – Inicjacje – Objawienia, Kraków 2003.
Rodewyk J., Die dämonische Besessenheit in der Sicht des Rituale Romanum, Aschaffenburg 1963.
Rusecki M., Wierzcie moim dziełom. Funkcja motywacyjna cudu w teologii XX w., Katowice 1988.
Sbalchiero P., Niezwykłe zjawiska wiary, tłum. E. Kułakowska, Kraków 2006.
Verlinde J. M., Bóg wyrwał mnie z ciemności, Warszawa 1998.
Wojciechowski M., Cuda Jezusa, Częstochowa 2010.
Copyright (c) 2014 Roczniki Teologiczne
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.