Ochrona życia i godności człowieka a postawy nieletnich obciążonych zarzutami dokonania zbrodniczych czynów zabronionych. Ogólne uwagi metodologiczne z obszaru diagnozy i projektowania systemowych oddziaływań resocjalizacyjnych

Abstrakt

Uznanie potencjalności oddziaływań wspierających zaburzony rozwój (w tym udzielanej pomocy resocjalizacyjnej) nakazuje zwrócić uwagę także na specyficzną grupę ewentualnych podopiecznych/klientów placówek specjalistycznych – resocjalizacyjnych i penitencjarnych. Mowa o niepełnoletnich (nieletnich, młodocianych), którzy dokonali czynów zabronionych i przestępstw o charakterze zbrodni − zabójstw, pobić, zgwałceń itd. Chodzi zatem o czyny traumatyzujące ofiary w sposób szczególny. Niestety, życie społeczne w kraju nie jest wolne od takich obciążeń, przypadki takich zachowań są notowane i warto zadawać pytania o skuteczność zarówno oddziaływań zapobiegawczo-ochronnych, jak i korekcyjnych.

Badanie zachowań sprawców takich czynów natrafia na konkretne problemy, dotyczące zarówno niedostatków metodologicznych (warsztatowych), jak i związanych z oczekiwaniami społecznymi (dotyczącymi głównie szybkiej redukcji zagrożeń i wdrożenia skutecznych działań zapobiegawczych wobec sprawców).

Praktyka diagnostyczna połączona z analizą wyników badań naukowych pozwala na wyrażenie szeregu uwag i rekomendacji, w tym też na podzielenie się pewnymi wątpliwościami − i to stanowi treść niniejszej wypowiedzi.