Wspólnota w wychowaniu – jej miejsce i znaczenie
Article Sidebar
Main Article Content
Abstrakt
W artykule zaprezentowano miejsce wspólnoty w wychowaniu i jej znaczenie w rozwoju osoby. Została nakreślona problematyka wspólnoty, jej charakterystyka, określenie co nią jest, a co nią nie jest, określenie jej podstaw. W drugiej części artykułu dokonano refleksji nad tym, czym jest wychowanie i scharakteryzowano rozwój osoby w procesie wychowania. Wychowanie potrzebuje wspólnoty, ale także wspólnota potrzebuje wychowania. Wspólnota jest miejscem rozwoju wielu sfer aktywności osoby, ponieważ to właśnie w niej rozwija się człowiek w swoim człowieczeństwie. Obecnie kwestionuje się rolę wspólnoty w życiu osoby. Zmienia się wzorce rodziny, szkoły, społeczeństwa, gdzie dobro wspólne staje się dobrem pojedynczych osób i szuka się zamienników, które są płynne i nie stanowią oparcia dla rozwoju osoby. Artykuł ukazuje, że ważnym zadaniem pedagogiki jest obrona wspólnoty jako miejsca wychowania.
Article Details
Bibliografia
Bobrowska E.: Wspólnota, w: Encyklopedia pedagogiczna XXI wieku, t. VII, red. T. Pilch, Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Żak 2008, s.276-279.
Chudy W.: Istota pedagogiki personalistycznej, „Ethos” 2006, nr 75, s.52-74.
Chudy W.: Istota pedagogiki personalistycznej, w: Wychowanie chrześcijańskie. Między tradycją a współczesnością, red. A. Rynio, Lublin: Wydawnictwo KUL 2007.
Chudy W.: Pedagogia godności. Elementy etyki pedagogicznej, oprac. A. Szudra, Lublin: TN KUL 2009.
Cooley C.: Grupy pierwotne w: Cooley, red. J. Mucha, Warszawa: Wiedza Powszechna 1992, s.209-2014.
Giussani L.: Ryzyko wychowawcze jako tworzenie osobowości i historii, Kielce: Wydawnictwo Jedność 2002.
Górska L.: Wiedza o wychowaniu. Od różnorodności do jedności, Szczecin: Polskie Towarzystwo Ekonomiczne 2008.
Górska L.: Podmiot i podmiotowość w wychowaniu, Szczecin: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego 2008.
JanPaweł II: W imię przyszłości kultury (Przemówienie do przedstawicieli UNESCO, Paryż, 2 czerwca 1980), „L'Osservatore Romano” 1980, nr 6, s.1, 4-6.
JanPaweł II: Wezwani do uczestnictwa (Przemówienie podczas spotkania z młodymi na placu św. Jana na Lateranie 30.03.1985), „L'Osservatore Romano” 1985, nr 3, s.3-4.
Jeziorański M.: Bł. Jana Pawła II koncepcja wychowania małżonków, Lublin: Wydawnictwo KUL 2013.
Krąpiec M. A.: Dobro wspólne, w: Powszechna encyklopedia filozofii, t. II, red. A. Maryniarczyk, Lublin: Polskie Towarzystwo Tomasza z Akwinu 2001, s.628-639.
Kristeva J.: Obcość kulturowa i podmiot w kryzysie. Wywiad Suzanne Clark i Kathleen Huxley, w: Podmiot w procesie, red. J. Jusiak, J. Mizińska, Lublin: Wydawnictwo UMCS 1999, s.27-48.
Kunowski S.: Podstawy współczesnej pedagogiki, Warszawa: Wydawnictwo Salezjańskie 2007.
Lendzion A.: Koncepcja podmiotu osobowego w personalizmie Jacques'a Maritaina, „Roczniki Pedagogiczne” 2(2010), s.5-20.
Mrozowska J.: Nowe wspólnoty – socjologiczne hybrydy. Analiza zjawiska na przykładzie wspólnoty Le Verbe De Vie, Kraków: NOMOS 2009.
Nalaskowski A.: Dzikość – ucieczka od ufności, w: Fundamenty edukacyjnej wspólnoty, red. J. Danilewska, Kraków: Wydawnictwo UJ 2005, s.81-90.
Nowak M.: Podstawy pedagogiki otwartej. Ujęcie dynamiczne w inspiracji chrześcijańskiej, Lublin: RW KUL 1999.
Nowak M.: Teorie i koncepcje wychowania, Warszawa: Wydawnictwo Akademickie i Profesjonalne 2008.
Olbrycht K.: Czy można wychować do pozostania sobą w grupie?, „Zeszyty Karmelitańskie” 2007, nr 3 (40), s.74-77.
Pokrywka M.: Osoba, uczestnictwo, wspólnota, Lublin: Wydawnictwo KUL 2000.
Rynio A.: Rodzina szczególnym miejscem kształtowania postawy miłości, „Roczniki Pedagogiczne” 3(2011), s.43-70.
Tarnowski J.: Jak wychowywać?, Warszawa: Wydawnictwo Akademii Teologii Katolickiej 1993.
Tönnies F.: Wspólnota i stowarzyszenie. Rozprawa o komunizmie i socjalizmie jako empirycznych formach kultury, Warszawa: PWN 1988.
Vanier J.: Wspólnota miejscem radości i przebaczenia, Poznań: W drodze 2011.
Wojtyła K.: Osoba i czyn oraz inne studia antropologiczne, Lublin: TN KUL 1994.