Hermann Gmeiner’s Humanistic Concept

Main Article Content

Oresta Karpenko

Abstrakt

Humanistyczna koncepcja Hermanna Gmeinera


Artykuł opisuje główną ideę koncepcji pedagoga austriackiego Hermanna Gmeinera (1919-1986), jaką jest stworzenie SOS Wioski Dziecięcej jako rodzinnego modelu opieki. Przeanalizowano cztery zasady, które Gmeiner uzasadnia (matka, rodzina, dom, wioska), będące od dziesięcioleci podstawą funkcjonowania wiosek dziecięcych. Omówione zostały: istota pracy wioski dziecięcej oraz specyfika utworzenia naturalnej rodziny zastępczej o funkcjonalnej strukturze, w której dziecko uczyłoby się wartości ogólnoludzkich i narodowych, a także otrzymywało opiekę długoterminową, krótkoterminową, indywidualną, społeczno-pedagogiczną lub terapeutyczną. Autorka także poświęca uwagę zagadnieniom takim jak popularyzacja idei pedagogicznych Hermanna Gmeinera i działalności wiosek dziecięcych na całym świecie.

Article Details

Dział
Artykuły
Biogram autora

Oresta Karpenko, Faculty of Psychology, Pedagogy & Social Work, Drohobych Ivan Franko State Pedagogical University

Oresta Karpenko, Doctor of Pedagogical Sciences, Professor of the General Pedagogy and Preschool Education Department, Faculty of Psychology, Pedagogy & Social Work, Drohobych Ivan Franko State Pedagogical University, Ukraine

Bibliografia

Bericht der SOS-Kinderdörfer zum Problem „Mutter ohne Elternpaar”. (1964). Innsbruck: SOS-Kdf. Verl.
Die 20 häufigsten Fragen zum SOS-Kinderdorf und zur SOS-Kinderdorf Familie. (2009). Innsbruck: SOS-Kdf. Verl.
Dorfordnung für die SOS-Kinderdörfer. (1986). Innsbruck: SOS-Kdf. Verl.
Fritzer, E. (1999). SOS-Kinderdorf (Festschrift). Osttirol: SOS-Kdf. Verl.
Gmeiner für Nobelpreis nominiert. (1962, October 3). Österreichsche Neue Tageszeitung. p. 1.
Gmeiner, H. (1960). Die SOS-Kinderdörfer: moderne Erziehungsstätten für verlassene Kinder. Innsbruck: SOS-Kdf. Verl.
Gmeiner, H. (1987). Meine Töchter, meine Söhne. Innsbruck, München: SOS-Kdf. Verl.
Haider, F. (2003). Wurzeln des SOS-Kinderdorfes. Innsbruck: SOS-Kdf. Verl.
Hilweg, W. (Ed.). (1988). Die Integration des SOS-Kinderdorfes und der ihm anvertrauten Kinder und Jugendlichen. Innsbruck: SOS-Kdf. Verl.
Kwabena, A., & Frimpong, M. (2012). Preparation for Young People Leaving Care: The Case of SOS Children’s Village, Ghana. Child Care in Practice 18(4), 341-356, doi:10.1080/ 13575279.2012.713850.
Leixnering, W., Posch, Ch., & Vermeer, T. (Eds.). (2003). Übergangen Raum Geben. Kinder zwischen Daheim und Zuhause. Innsbruck: SOS-Kdf. Verl.
Mütterstatut des SOS-Kinderdorf e. V. (1965). Innsbruck: SOS-Kdf. Verl.
Reinprecht, H. (1976). Verdammt zum Leben. Das Abenteuer einer Idee: Hermann Gmeiner und seine SOS-Kinderdörfer. München: Molden-Taschenbuch-Verl.
Reinprecht, H. (2006). Hermann Gmeiner. Alle Kinder dieser Welt. Die Botschaft des SOS-Kinderdorf-Vaters. Wien: Styria.
Schreiber, H., & Vyslozil, W. (2001). Die Dynamik der frühen Jahre. Innsbruck: SOS-Kdf. Verl.
Schreiber, H., & Vyslozil, W. (2003). SOS Children’s Villages. Tracing our Roots. Innsbruck: SOS-Kdf. Inter.
Sindi, I., Strömpl, J., & Toros, K. (2018). The Estonian way of deinstitutionalisation. Experiences from an ethnographic research in SOS Children’s Village. Child & Youth Services 39(4), 305-332, doi: 10.1080/0145935X.2018.1511975.
SOS Children’s Village in Ukraine. Retrieved December 14, 2018, from https://sos-ukraine.org.
Vierzigmann, G. (1999). Qualitätsmanagement in der Jugendhilfe. München: SOS-Kdf. Verl.
Wer wir sind. (2010). Innsbruck: SOS-Kdf. Verl.
Where we help? Retrieved December 14, 2018, from https://www.sos-childrensvillages.org/where-we-help.