Noms de famille issus de l’artisanat en France et en Pologne

Iwona Piechnik

doi:10.18290/rh.2019.67.8-5

Iwona Piechnik Uniwersytet Jagielloński w Krakowie https://orcid.org/0000-0003-3235-8122

DOI: https://doi.org/10.18290/rh.2019.67.8-5

Słowa kluczowe: nazwiska; patronimy; rzemiosło; rzemieślnik

Abstrakt

NAZWISKA ODRZEMIEŚLNICZE WE FRANCJI I W POLSCE

Artykuł analizuje nazwiska pochodzące od nazw rzemieślniczych we Francji i w Polsce. Przedstawia ich pochodzenie (w tym wpływy obce), typy i słowotwórstwo. Można stwierdzić między innymi, że nazwiska francuskie są krótsze, ale mają wiele wariantów dialektalnych, podczas gdy nazwiska polskie są dłuższe i mają bardziej bogatą derywację. Artykuł podaje także ranking takich nazwisk w statystykach demograficznych obu krajów: kowal jako etymon okazuje się najbardziej popularny. W pierwszej pięćdziesiątce we Francji są jeszcze: piekarz, młynarz i murarz; zaś w Polsce: krawiec i szewc.

Noms de famille issus de l’artisanat en France et en Pologne

L’article analyse les noms de famille issus de noms artisanaux en France et en Pologne. Il présente leurs origines (y compris des influences étrangères), types et formation de mots. On peut voir, entre autres, que les noms de famille français sont plus courts, mais ont beaucoup de variantes dialectales, tandis que les noms de famille polonais sont plus longs et ont une dérivation plus riche. L’article montre aussi la position de tels noms de famille dans les statistiques démographiques des deux pays : le forgeron comme étymon s’avère le plus populaire. Dans la top cinquantaine on peut trouver encore en France : fournier (boulanger), meunier et maçon ; tandis qu’en Pologne : couturier et cordonnier.

Bibliografia

Abalain Hervé, 2004, Pleins feux sur la langue bretonne, Spézet, Coop Breizh.

Alonso Javier, 2018, La Heráldica de Javier Alonso : https://heraldicajavieralonso.jimdo.com/significado-apellidos-vascos/ (consulté en mars 2019).

Carrez Henri, 1927, « L’origine des noms de famille dans la Lorraine de langue française », Mémoires de l’Académie nationale de Metz, 1926, 245-258.

Géraud Hercule, 1837, Paris sous Philippe-le-Bel : d’après des documents originaux et notamment d’après un manuscrit contenant le rôle de la taille imposée sur les habitants de Paris en 1292, Paris, Imprimerie de Crapelet.

Kaleta Zofia, 1998, Nazwisko w kulturze polskiej, Warszawa, Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy.

Kreja Bogusław, 2001, Słowotwórstwo polskich nazwisk : struktury sufiksalne, Kraków, DWN.

Lebel Paul, 1959, Les noms de personnes en France, Paris, Presses Universitaires de France.

Malec Maria, 2008, « Dawne nazwy zawodów typu kołodziej, piwowar jako baza leksykalna polskich nazwisk », Acta Onomastica, 49, 227-235.

Michelena Luis, 1973, Apellidos vascos, San Sebastian, Txertoa.

Rudnicka-Fira Elżbieta, 2004, Antroponimia Krakowa od XVI do XVIII wieku : proces kształtowania się nazwiska, Katowice, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.