The Renaissance Melancholy Assemblage, Space, and the Baroque Problem of Thought

Abstrakt

Artykuł koncentruje się na teorii melancholijnego asamblażu autorstwa Drew Daniela. Zestawiając sposób, w jaki Daniel używa teorii Deleuze’a i Guattariego z jej odczytaniem przez Manuela De Landę, autor artykułu stawia pytanie o przyczyny zaniedbania przez Daniela przestrzennego aspektu asamblażu. Druga kwestia omawiana w artykule koncentruje się na napięciu pomiędzy siłami terytorializacji i deterytorializacji w melancholijnym asemblażu. Analizując zagadnienie przez pryzmat teorii neobaroku, autor stawia tezę, że renesansowy melancholijny asamblaż analizowany przez Daniela uwikłany jest w problematyczny związek pomiędzy reperzentacją a esencją, który stanie się jednym z głównych motywów Baroku.