Jakim językiem mówią głusi? – język migowy i polszczyzna w wypowiedziach głuchych
Abstrakt
Niniejszy artykuł omawia problem różnych sposobów komunikacji osób głuchych w Polsce. Celem tekstu jest jednak nie tyle zaprezentowanie różnych sposobów komunikacji, ile ukazanie sposobów wartościowania tych systemów komunikacyjnych przez ich użytkowników – osoby niesłyszące i niedosłyszące. Zebrane do analizy opinie pochodzą z forum deaf.pl, a także czasopisma „Świat Ciszy” oraz innych tekstów pisanych przez głuchych. Przeprowadzone analizy pokazują, iż głusi w swoich wypowiedziach odnoszą się do trzech sposobów komunikacji – polszczyzny, polskiego języka migowego PJM, a także systemu językowo-migowego stanowiącego subkod języka polskiego. Wartościowanie tych systemów jest w zgromadzonym materiale niezwykle czytelne. Głusi bowiem bezspornie pozytywnie aksjologizują PJM jako własny język, a zarazem symbol przynależności do społeczności głuchych, natomiast polszczyznę, a także jej wizualny subkod SJM postrzegają negatywnie jako język obcy, trudny, narzucony przez większość. Tak wyraźna negatywna ocena polszczyzny i SJM wpływa także na trudności w pozytywnym postrzeganiu zjawiska dwujęzyczności i dwukulturowości głuchych w Polsce.
Bibliografia
Anusiewicz J.: Lingwistyka kulturowa: zarys problematyki, Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego 1994.
Kroki – wsparcie osób niesłyszących na rynku pracy II – podręcznik dobrych praktyk, oprac. M. Sak, Warszawa: PFRON 2012.
Edukacja niesłyszących. Publikacja konferencyjna, red. E. Twardowska, M. Kowalska, Łódź: Polski Związek Głuchych Oddział Łódzki 2011.
www.fundacjakokon.pl [dostęp: 12.09.2014].
GUS: Stan zdrowia ludności Polski w 2004 roku, Warszawa: Zakład Wydawnictw Statystycznych 2007.
GUS: Oświata i wychowanie w roku szkolnym 2010/2011, Warszawa: Zakład Wydawnictw Statystycznych 2012.
Jachimowska K.: Komunikacyjne aspekty tekstów pisanych przez osoby z dysfunkcją słuchu, Łódź: Uniwersytet Łódzki 2013.
Kowal J.: „Milczący cudzoziemcy” – Głusi jako uczący się języka polskiego jako obcego – wyzwanie współczesnej glottodydaktyki?, w: Nowe perspektywy w nauczaniu języka polskiego jako obcego II, red. K. Pluskota, K. Taczyńska, Toruń: Wydawnictwo UMK 2011, s. 21-27.
Kowal J., Januszewicz M., Jura M.: Opracowanie na temat metodyki nauczania języka polskiego jako obcego dla głuchych w kontekście aktywacji zawodowej. http://www.glusiwpracy.dobrekadry.pl/dokumenty/Opracowanie_poswiecone_metodyce_nauczania.pdf [dostęp: 12.09.2014].
Krakowiak K.: Dar języka, Lublin: Wydawnictwo KUL 2013.
Padden C., Humphries T.: Deaf in America: voices from a culture, Cambridge: Harvard University Press 1988.
Prillwitz S.: Język, komunikacja i zdolności poznawcze niesłyszących, Warszawa: WSiP 1996.
Ruta K., Wrześniewska-Pietrzak M.: Język jako centralny element budujący tożsamość mniejszości językowej na przykładzie osób niesłyszących, „Przegląd Humanistyczny” 2013, nr 5, s. 107-116.
Ruta K., Wrześniewska-Pietrzak M.: Język polski jako obcy dla osób niesłyszących i niedosłyszących – szanse, możliwości, trudności [w druku].
Świdziński M.: Języki migowe, w: Podstawy neurologopedii, red. T. Gałkowski, E. Szeląg, G. Jastrzębowska, Opole: Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego 2005, s. 679-692.
Tomaszewski P.: Child Visual discourse: The use of language, gestures, and vocalizations by deaf preschoolers, „Polish Psychological Bulletin” 2008, vol. 39(1), s. 9-18.
Tożsamość społeczno-kulturowa głuchych, red. E. Woźnicka, Łódź: Polski Związek Głuchych Oddział Łódzki 2007; http://www.pzg.lodz.pl/index.php/66-publikacje-pzg/poradniki/29-tozsamosc-spoleczno-kulturowa-gluchych [dostęp: 12.09.2014].
Głuchy tak jak Polak czy Francuz. Mamy swój język, swoją kulturę i tożsamość. http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/1,114871,14897467,_Gluchy__tak_jak_Polak_czy_Francuz__Mamy_swoj_jezyk_.html [dostęp: 5.09.2014].
Copyright (c) 2015 Roczniki Humanistyczne
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.