Język liturgiczny Ordynariatów Personalnych dla byłych anglikanów. Zarys ogólny

Wiktor Pskit

doi:10.18290/rh20686-9

Wiktor Pskit Uniwersytet Łódzki https://orcid.org/0000-0003-2786-4741

DOI: https://doi.org/10.18290/rh20686-9

Słowa kluczowe: język liturgiczny, Ordynariaty Personalne, Divine Worship, Anglicanorum coetibus, dziedzictwo anglikańskie

Abstrakt

Artykuł przedstawia podstawowe cechy językowe mszału Divine Worship (2015) stanowiącego księgę liturgiczną niedawno powołanych Ordynariatów dla byłych anglikanów. Omawia on źródła historyczne tej księgi mszalnej. Charakterystyka językowa Divine Worship jest ukazana za pomocą porównania wybranych tekstów tej księgi z odpowiadającymi im fragmentami z angielskiego przekładu współczesnego Mszału Rzymskiego. Porównanie tych tekstów pozwala zauważyć, iż angielszczyzna liturgii Ordynariatów cechuje się wysokim stopniem hieratyczności (sakralności) w rozumieniu Mohrmann (1959, 1968), Crystala (1964, 1990) oraz watykańskiej instrukcji Liturgiam authenticam (2001). Ten hieratyczny styl stanowi bezpośredni wkład dziedzictwa anglikańskiego (Anglican Patrimony) do współczesnej liturgii rzymskiej.

Bibliografia

Benedykt XVI. 2009. Konstytucja apostolska Anglicanorum coetibus, 2009, opoka.org.pl/biblioteka/W/WP/benedykt_xvi/konstytucje/anglicanorum_04112009.html. Dostęp 02.06.2018.

Brand, Clinton A. „Very Members Incorporate: Reflections on the Sacral Language of Divine Worship”. Antiphon, nr 19.2, 2015, ss. 132-154.

Burnham, Andrew. „The Contribution of English Litrugical Patrimony to Continuing Renewal in the Roman Rite”. Sacred Liturgy. Source and Summit of the Life and Mission of the Church, red. A. Reid, Ignatius Press, 2014, ss. 315-333.

Burnham, Andrew. „Divine Worship: The Missal and ‘the Liturgical Books Proper to the Anglican Tradition’ (Anglicanorum coetibus, Art. III)”. Authentic Liturgical Renewal in Contemporary Perspective, red. U.M. Lang, Bloomsbury T&T Clark, 2017, ss. 155-170.

Crystal, David. „A liturgical language in a linguistic perspective”. New Blackfriars, 46, 1964, ss. 148-156.

Crystal, David. „Liturgical language in a sociolinguistic perspective”. Language and the Worship of the Church, red. D. Jasper, R.C.D. Jasper, Macmillan, 1990, ss. 120-146.

DiNoia, Joseph A. „Divine Worship and the Liturgical Vitality of the Church”. Antiphon, nr 19.2, 2015, ss. 109-115.

Divine Worship: The Missal. The Catholic Truth Society, 2015.

Kantyka, Przemysław. „Konstytucja apostolska Benedykta XVI „Anglicanorum coetibus” i jej implikacje dla życia wspólnoty anglikańskiej”. Roczniki Teologii Ekumenicznej, 2(57), 2010, ss. 83-97.

Lang, Uwe M. The voice of the Church at prayer. Reflections on liturgy and language. Ignatius Press, 2012.

Liturgiam authenticam, 2001, opoka.org.pl/biblioteka/W/WR/kongregacje/kkultu/instrukcja_litur giam_28032001.html. Dostęp 07.10.2014.

Lopes, Steven J. „A Missal for the Ordinariates: The Work of the Anglicanae Traditiones Interdicasterial Commission”. Antiphon, nr 19.2, 2015, ss. 116-131.

Mohrmann, Christine. Liturgical Latin: Its Origins and Character. Burns and Oates, 1959.

Mohrmann, Christine. „The Ever-Recurring Problem of Language in the Church”. Theology of Renewal, vol. 2. Montreal, 1968, ss. 204-220.

Patterson, Neil. „A Perusal of the History of the Book of Common Prayer”. The Book of Common Prayer: Past, Present and Future, red. Prudence Dailey, Continuum, 2011, ss. 3-14.

Pskit, Wiktor. „Części zmienne Mszy św. w przekładzie: wybrane kolekty w dwóch angielskich wersjach Novus Ordo Missae”. Poznańskie Spotkania Językoznawcze, nr 34, 2017, ss. 125-139.

Pskit, Wiktor. „O języku liturgii rzymskokatolickiej na przykładzie angielskiej wersji Mszału Pawła VI”. Intertekstualność a Słowo Boże, czyli o języku biblijno-religijnym w tekstach kultury, część II, red. M.K. Frąckiewicz, A.J. Najda, Instytut Papieża Jana Pawła II, 2018, ss. 179-196.

Składanowski, Marcin. „‘Anglicanorum coetibus’ wobec problemu anglikańskiej tożsamości”. Roczniki Teologii Ekumenicznej, 2(57), 2010, ss. 99-121.