Misterium Eucharystii w świetle katechez z Agendy ks. Hieronima Powodowskiego a echa Soboru Trydenckiego

  • Waldemar Pałęcki Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, Wydział Teologii
Słowa kluczowe: Eucharystia; ofiara; Komunia św.; agenda; Sobór Trydencki

Abstrakt

Sobór Trydencki podjął zadanie przedłożenia nauki o Eucharystii, zwłaszcza w konfrontacji z nauką innowierców. Refleksja ta w sposób systematyczny została zawarta w dekretach uchwalonych na sesjach w 1551 i 1562 r. Naukę tę na płaszczyźnie pastoralnej, jako pomoc dla duszpasterzy, ujęto w Katechizmie Rzymskim, opublikowanym w 1566 r. W myśl nauki Soboru Trydenckiego w agendach polskich zamieszczano katechezy, które miały pomóc wiernym nie tylko zrozumieć głębię teologiczną sakramentów, ale również miały charakter parenetyczny. Przykładem są katechezy dotyczące Eucharystii znajdujące się w Agendzie ks. Hieronima Powodowskiego.

Istotnym fundamentem w katechezach w Agendzie Powodowskiego dotyczących Eucharystii były teksty biblijne: zarówno obrazy starotestamentalne, jak też wydarzenia nowotestamentalne. Na podkreślenie zasługuje ukazanie Eucharystii w świetle całej historii zbawienia – od stworzenia świata aż do apogeum misterium Odkupienia. Wezwanie Chrystusa: „to czyńcie na moją pamiątkę” od początku chrześcijaństwa było realizowane w Kościele. Sakrament ten bowiem postrzegano jako źródło wszystkich sakramentów. Istotną treścią takiego ujęcia jest fakt, że Chrystus jest realnie obecny w misterium Eucharystii. Przyjęcie tej prawdy wymaga postawy wiary w realną obecność Chrystusa we Mszy św. Zakłada ona postawę wiary w przeistoczenie, podkreślając znaczenie Eucharystii jako ofiary. Oddzielnym zagadnieniem było przygotowanie wiernych do przyjęcia Komunii św. Zwracano uwagę na konieczność sakramentalnej spowiedzi w przypadku grzechów ciężkich. Jednocześnie Eucharystia chroni przed grzechami ciężkimi, odpuszcza grzechy lekkie, umacnia wiarę, nadzieję i miłość, a jednocześnie pozwala zachować pobożność. Dlatego wymagano postawy pokory i skruchy, na wzór setnika z Ewangelii, i zalecano, aby nie przystępować w roztargnieniu. Historyczne spojrzenie na misterium Eucharystii na pewno przyczyni się do pogłębienia świadomości eucharystycznej wśród wiernych i przyczyni się do pełnego, świadomego i czynnego uczestniczenia we Mszy świętej.

Bibliografia

Agenda sacramentalia, ad vsvm dioecesis Varmiensis accommodata. Cvm adivnctis verbis et admonitionievs polonicis et germanicis. Opus cuiuslibet Diocoesis Parochis & Sacerdotibus perutile. Coloniae, apvd maternvm cholinvm. MDLXXIIII. Cum Gratia & Priuileg. Caes. Maiest.

Agenda sev ritvs sacramentorvm ecclesiasticorvm, Ad vniformem Ecclesiarum per vniuersas Prouincias Regni Poloniae vsum, officio Romano conformati. Ex decreto Synodi Prouincialis Petricouiensis, denuo conscripti & editi, Studio & opera Reuerendi D. Hieronymi Pouodouij, Archipresbyteri & Canonici Cracouien[sis]. Praemissa est singulis Sacramentis summaria illorum doctrina utilis & necessaria. Cum Gratia & Privilegio S. R. M. Cracoviae: In Architypographia Regia & Ecclesiastica, Lazari, Anno Domini, MDXCI.

Agendorvm ecclesiasticorvm liber, in vsum Prouinciae Gnesnensis conscriptus. Coloniae. Apvd maternvm cholinvm, MDLXXIX, Cum Gratia & Priuilegio Caes. Maiest.

Arx Walter von, Zur Entstehungsgeschichte des Rituale, „Zeitschrift für schweizerische Kirchengeschichte” 63 (1969), s. 39-57.

Augustinus S., Enarratio in Psalmum CXLIII. PL 37, 1855-1869.

Augustinus S., Epistula 143, Marcellino. PL 22, 1221-1310.

Dokumenty Soborów Powszechnych, t. IV/1: (1511-1870) Lateran V, Trydent, Watykan I, układ i oprac. Arkadiusz Baron, Henrk Pietras, Kraków: Wydawnictwo WAM 2005, Kraków 2005.

Boguniowski Józef W., Rozwój historyczny ksiąg liturgii rzymskiej do Soboru Trydenckiego i ich recepcja w Polsce, Kraków: Wydawnictwo UNUM 2001.

Catechismus Romanus ex decreto Concili Tridentini ad parochos Pii V. Pontificis Maximi iussu editus. Editio tertia, t. I, Bielefeldiae et Lipsiae: Sumptu Bernh. Tauchnitz jun. 1867.

Eckmann Augustyn, Przebóstwienie człowieka w pismach wczesnochrześcijańskich, Lublin: Towarzystwo Naukowe KUK 2003.

Franz Adolph, Das Rituale des Bischofs Heinrich I. von Breslau, Freiburg i. Br.: Herder 1912.

Katechizm Kościoła Katolickiego, Poznań: Pallottinum 2002.

Kolberg August, Agenda communis. Die älteste Agenda in der Diözese Ermland und im Deutschordensstaate Preußen nach den ersten Druckausgabe von 1512 und 1520, Braunsberg: Komm.-Verlag Rudlowski 1903.

Krakowiak Czesław, Komunia święta. I. W Kościele katolickim, w: Encyklopedia katolicka, t. 9, Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL 2002, kol. 495-502.

Lekan Janusz, Konkomitancja, w: Encyklopedia katolicka, t. 9, Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL 2002, kol. 636.

Maciukiewicz Maciej, Rytuał, w: Encyklopedia katolicka, t. 17, Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL 2012, kol. 717-718.

Nadolski Bogusław, Liturgika, t. 1: Liturgika fundamentalna, Poznań: Pallottinum 1989.

Neunheuser Burkhard, Mysterium Paschale. Das österliche Mysterium in der Konzilskonstitution «Über die heilige Liturgie», w: Österliches Heilsmysterium. Das Paschamysterium – Grundmotiv der Liturgiekonstitution. Gesammelte Aufsätze, red. Theodor Bogler, (Liturgie und Mönchtum 36), Maria Laach: Verlag Ars Liturgica 1966, s. 12-33.

Nowodworski Michał, Katechizm Rzymski, w: Encyklopedja Kościelna podług teologicznej encyklopedji Wetzera i Weltego z licznemi jej dopełnieniami, wyd. M. Nowodworski, t. X, Warszawa: W Drukarni Czerwińskiego i Spółki 1873, s. 228.

Pałęcki Waldemar, Eucharystia w świetle teologii misteriów i posynodalnej adhortacji „Sacramentum Caritatis” papieża Benedykta XVI, „Liturgia Sacra” 14 (2008), nr 2, s. 343-361.

Skrzyniarz Ryszard, Powodowski Hieronim, w: Encyklopedia katolicka, t. 16, Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL 2011, kol. 141-142.

Urban Wincenty, Agendy katolickie polskie, Encyklopedia katolicka, t. 1, Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL 1973, kol. 172-174.

Opublikowane
2020-02-06
Dział
Artykuły