Geneza Kościoła katolickiego jako argument apologijny w pismach św. Jana Bosko

Abstrakt

Święty Jan Bosko jest jednym z najbardziej znanych kapłanów Kościoła katolickiego XIX wieku. Prowadzona przez niego misja wychowawcza, opierająca się na tzw. systemie prewencyjnym, budziła i budzi zainteresowanie wielu badaczy. Mniej znany jest inny aspekt działalności Turyńczyka. Żyjąc w czasach głębokich przemian politycznych i społecznych, a także kontestacji istniejących struktur religijnych, zaangażował się w obronę doktryny katolickiej i wypływającą z niej rolę Kościoła katolickiego, jego struktur i spełnianej misji. Szczególny niepokój budziły w nim przejawy ekspansji, żywotnej w północnych Włoszech, wspólnoty waldensów. Znalazło to odbicie w wielu opracowanych przez niego publikacjach. Były to zarówno podręczniki, dzieła o charakterze biograficznym, jak i zwięzłe opowiadania. Wszystkie we fragmentach poświęconych genezie i znaczeniu Kościoła katolickiego zawierały podobne treści. Według ks. Bosko tożsamość Kościoła katolickiego związana jest w sposób oczywisty z misją i nauczaniem Chrystusa. W przyjmowanej argumentacji apologijnej akcentował fakt ciągłości raz rozpoczętego Dzieła Zbawczego. Przejrzyście i nieomal w sposób bezdyskusyjny podkreślał rolę Piotra i jego następców. Czytelnik miał nie tyle poznawać nowe prądy i argumenty teologiczne, ile raczej nabrać przekonania, że trwanie przy aktualnie istniejącym porządku kościelnym jest jedynym usprawiedliwionym wyborem. Należy jednak podkreślić, że ks. Bosko nie propagował wojowniczej postawy konfrontacyjnej, skupiał się raczej na pozytywnym wykładzie współczesnej mu doktryny dogmatycznej i apologetycznej, akcentując sakramentalny i duchowy potencjał zawarty w Kościele katolickim.