Teologiczno-antropologiczna analiza prokreacji w kontekście współczesnej dyskusji na temat naprotechnologii

Abstrakt

Zdolność pokonywania ograniczeń stawianych przez naturę często bywa uznawana za miarę postępu. Dzieje się tak również w dziedzinie medycyny, która szczyci się obecnie umiejętnością przezwyciężania wielu naturalnych uwarunkowań ludzkiej kondycji. Znajduje to swoje potwierdzenie chociażby w metodach sztucznej reprodukcji, które są technicznym substytutem prokreacji, proponowanym jako forma rozwiązania problemu niepłodności.

Niniejszy artykuł uzasadnia konieczność respektowania norm prawa naturalnego dotyczących przekazywania ludzkiego życia. Punktem wyjścia w podjętej refleksji jest teologiczna wizja prokreacji, nakreślona w oparciu o genezyjski symbol drzewa życia. Zawarte w niej fundamentalne prawdy antropologiczne i moralne znajdują swoje potwierdzenie także we współczesnych realiach, na co wyraźnie wskazują niepokojące skutki uzurpowania sobie przez człowieka pełni władzy nad – zastrzeżonym dla Boga i należącym do sfery sacrum – „obszarem” początków ludzkiego życia. Słuszne dążenie do przezwyciężenia problemu niepłodności, a zarazem szczera troska o przyszłość całej rodziny ludzkiej, rodzi zatem moralny imperatyw rezygnacji z metod sztucznej reprodukcji i wykorzystania osiągnięć współczesnej medycyny i techniki do rozwijania form autentycznej terapii, których modelowym przykładem jest dziś naprotechnologia.