Bazylika mniejsza jako centrum życia liturgicznego

Abstrakt

Dekret Domus Dei zbiera normy i życzenia Kościoła nie tylko względem tych kościołów, które zostaną obdarzone tytułem bazyliki mniejszej, ale także świątyń, które już posiadają ten przywilej, aby realizowały założenia i obowiązki wynikające z papieskiej nobilitacji. Dekret ten zakłada zwiększenie wymagań stawianych przyszłym bazylikom mniejszym, aby zahamować nadmierne rozpowszechnianie się tego przywileju. Patrząc na praktykę w Polsce, trudno zauważyć zahamowanie tego procesu, a nawet można pokusić się o stwierdzenie, że jest wręcz odwrotnie. Coraz więcej kościołów otrzymuje ten tytuł, nie zawsze spełniając podstawowe wymagania stawiane względem każdego kościoła, nie mówiąc już o tym, od którego żąda się, by był centrum i wzorem życia liturgiczno-duszpasterskiego.

Wśród oczekiwań stawianych kościołom, które starają się o tytuł bazyliki mniejszej, nie ma szczególnie trudnych do zrealizowania warunków. Właściwie każdy ośrodek życia parafialnego powinien w sposób minimalny realizować wymagania, jakie stawia się bazylikom mniejszym. Wyróżnienie, które nadaje się przez tytuł bazyliki mniejszej, ma jednak ciągle pobudzać do pracy i zaangażowania na polu liturgii. W ten sposób ma wyrażać się pierwszeństwo wśród tych, którzy działają w duchu posłuszeństwa Kościołowi, wyrażonemu w przestrzeganiu normom prawa liturgicznego. A jest to cichy wyraz miłości i jedności z Widzialną Głową Kościoła, na który mogą spoglądać i czerpać z niego wzór inne ośrodki duszpasterskie.

W żadnym z punktów dokument nie wspomina o możliwości odebrania tytułu bazyliki mniejszej, gdyby wyżej wymienione warunki nie były spełniane czy notorycznie lekceważone. Możliwość zabrania tytułu z pewnością byłaby czynnikiem mobilizującym do wypełniania powierzonych zadań i obowiązków, dokument jednak zakłada dobrą wolę i ciągłe działanie na rzecz rozwoju, a nie stagnacji.