Kommunitätszentren in Prager Erzdiözese. Neue Orte der Gemeinwesenarbeit oder orte der Neuen Pastoral

Michal Opatrný

doi:10.18290/rt.2015.62.6-1

Michal Opatrný Uniwersytet w Czeskich Budziejowicach,Wydział Teologii

DOI: https://doi.org/10.18290/rt.2015.62.6-1

Słowa kluczowe: Archidiecezja w Pradze Czeskiej; nowa ewangelizacja; posługa społeczna; duszpasterstwo społeczne

Abstrakt

Archidiecezjalne ośrodki kultury w Pradze Czeskiej. Nowe miejsca pracy społecznej czy miejsca nowego duszpasterstwa

Artykuł prezentuje tzw. archidiecezjalne ośrodki komunikacji kulturowej w Pradze Czeskiej, które zostały ustanowione przez Kościół katolicki w dużych osiedlach mieszkaniowych, gdzie w czasie komunizmu nie wolno było budować kościołów i odpowiedniej infrastruktury duszpasterskiej. Konkretnie chodzi o Centrum św. Prokopa i Centrum Matki Teresy z Kalkuty. Studium zawiera refleksję nad programami, jakie te ośrodki oferują zlaicyzowanym mieszkańcom Pragi. Punktem odniesienia prowadzonej refleksji jest teologia praktyczna i katolicka nauka społeczna. Niektórzy sugerują, że różne formy pracy społecznej realizowane w praskich centrach kulturowych nie mają wiele wspólnego z duszpasterstwem. Jednak duszpasterstwo ma charakter dialogowy, dlatego każde spotkanie z człowiekiem stwarza okazję na zbliżenie go do Boga i do Kościoła. Ludzie obojętni religijnie korzystający z oferty socjalnej centrów kulturowych w Pradze poprzez dialog z wierzącymi mogą odkryć na nowo piękno wiary chrześcijańskiej. Sens tworzenia centrów kulturowych w zlaicyzowanych społecznościach wielkomiejskich polega właśnie na stwarzaniu jak najwięcej okazji do spotkania ludzi niewierzących, agnostyków i zdystansowanych od Kościoła z tymi, którzy są gotowi dać świadectwo swojej wiary w Boga i radości bycia we wspólnocie Kościoła.

Bibliografia

Ambros P.: Sociologické a teologické přístupy v pastorální teologii. „Studia Theologica“ 3 III:1 (2001) S. 28-35.

Ambros P.: Svoboda kalternativám: Kontinuita a diskontinuita křesťanských tradic. Olomouc: Refugium 2009.

Ambros P.: Teologicky milovat církev: Vybrané statì z pastorální teologie. Velehrad: Refugium 2003.

Hamplová D.: Náboťenství vevropském prostoru: cesta kateismu nebo detradicionalizované religiozitì? In: Česká religiozita na počátku 3. tisíciletí: Výsledky Mezinárodního programu sociálního výzkumu ISSP 2008 – Náboťenství. Hg. D. Hamplová, B. Řeháková. Praha: Sociologický ústav AV ČR v.v.i. 2009 S. 17-29.

Hamplová D.: Religiozita dospìlých v České republice na počátku 21. století. In: Náboťenství vmenšinì: Religiozita a spiritualita vsoučasné české společnosti. Hg. D. Luťný, Z. R. Nešpor [a kol.]. Praha: Malvern 2008 S. 20-32.

Martinek M.: Teologický a pastorační aspekt komunitní práce. In: Praktická teologie pro sociální pracovníky. Hg. J. Doleťel, M. Kaplánek, A. Křišťan, M. Martinek, M. Opatrný. Praha: Jabok 2008 S. 164-173.

Mette N.: Einführung in die katholische Praktische Theologie. Darmstadt: WBG 2005.

Opatrný A.: Cesty pastorace vpluralitní společnosti. Kostelní Vydří: Karmelitánské nakladatelství 2006.

Opatrný M.: Charita jako místo evangelizace. České Budìjovice: Jihočeská univerzita vČeských Budìjovicích. Teologická fakulta 2010.

Opatrný M.: Sociální práce a teologie: Inspirace a podnìty sociální práce pro teologii. Praha: Vyšehrad 2013.

Prudký L.: Die Kirche in der Tschechischen Republik – ihre Situation und Entwicklung. In: Religion und Kirchen in Ost(Mittel)Europa: Tschechien, Kroatien, Polen. Hg. L. Prudký [u.a.]. Ostfildern: Schwabenverlag 2001 S. 15-122.

Václavík D.: Náboťenství a moderní česká společnosti. Praha: Grada 2010.

Vodrasek B.: Nächstenliebe und Empowerment. In: Theologie und Sozialen Arbeit: Handbuch für Studium, Weiterbildung und Praxis. Hg. R. Krockauer, S. Bohlen, M. Lehner. München: Kösel 2006 S. 251-258.

Zulehner P. M.: Aufbrechen oder untergehen. So geht Kirchenentwicklung. Ostfildern: Schwabenverlag 2003.