Publiczne relacje i promocja działań pomocy społecznej w praktyce
Abstrakt
Współczesny świat stawia przed instytucjami pomocowymi nowe wyzwania – nie tylko w zakresie nowych, pojawiających się problemów i idących za nimi rozwiązań, ale także w zakresie zarządzania informacją. W Polsce niewiele mówi się o public relations w dziedzinie pomocy społecznej. Tymczasem kształtowanie polityki informacyjnej przez instytucje pomocowe jest wręcz niezbędne. Planowanie i realizowanie procesu, jakim jest kształtowanie publicznych relacji, powinno się odbywać w sposób planowany, zorganizowany i skuteczny. Elementami polityki informacyjnej w placówkach pomocy społecznej mogą być: kształtowanie media relations, prowadzenie strony internetowej, wydawnictwa własne, wewnętrzny PR oraz wszystkie działania realizowane przez instytucję w ramach ustawy o dostępie do informacji publicznej. Czerpanie z metod i zasad budowania PR pomaga w kształtowaniu miarodajnego wizerunku instytucji, które zajmują się profesjonalnym pomaganiem. Należy nauczyć się mówić o swojej pracy po to, aby docierać z kompetentną informacją do określonych odbiorców: podopiecznych – obecnych i potencjalnych, partnerów, darczyńców, dziennikarzy. Jeśli coraz częściej będą się pojawiały rzetelne informacje na temat działań podejmowanych przez instytucje pomocowe, to wizerunek polskiej pomocy społecznej będzie prawdziwy (i jednocześnie satysfakcjonujący zatrudnionych w tym sektorze). Aby jednak najczęściej wysokie kompetencje pracowników socjalnych znajdowały uznanie u opinii publicznej, ośrodki pomocy społecznej, powiatowe centra pomocy rodzinie – wszystkie placówki pomocy społecznej – muszą prowadzić odpowiednie działania informacyjne.
Bibliografia
Giedrojć K.: Public relations w administracji, Ostrołęka: Wydawnictwo Profesjonalne ALPHA pro Sp. z o.o. 2004.
Goban-Klas T.: Public relations, czyli promocja reputacji. Pojęcia, definicje, uwarunkowania, Warszawa: Business Press 1998.
Goban-Klas T.: Wartki nurt mediów. Ku nowym formom społecznego życia informacji. Pisma z lat 2000-2011, Kraków: Universitas 2011.
Griffin E.: Podstawy komunikacji społecznej, Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne 2003.
Kadragic A., Czarnowski P.: Public relations, czyli promocja reputacji. Praktyka działania, Warszawa: Business Press 1997.
Meisert H.: Mitarbeiter besser informieren, Frankfurt: IMK 1993.
Olędzki J. (red.): Public relations w komunikowaniu społecznym i marketingu, Warszawa: Instytut Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego 2010.
Reewes B., Nass C.: Media i ludzie, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 2000.
Rozwadowska B.: Public relations. Teoria, praktyka, perspektywy, Warszawa: Wydawnictwo Studio Emka 2002.
Tabernacka M., Szadok-Bratuń A. (red.): Public relations w sferze publicznej. Wizerunek i komunikacja, Warszawa: Wolters Kluwer 2012.
Wiatr J.: Socjologia stosunków politycznych, Warszawa: PWN 1977.
Wojcik K.: Public relations od A do Z, Warszawa: Placet 1997.
Wojcik K.: Public relations. Wiarygodny dialog z otoczeniem, Warszawa: Wolters Kluwer 2013.
Copyright (c) 2015 Roczniki Teologiczne
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.