The Rule of the Imitation of the Blessed Virgin Mary
Abstract
The Rule of the Ten Virtues of the Most B.V.M., or the Rule of the Ten Pleasures of the Most B.V.M. (Regula Decem Beneplacitorum Beatissimae Virginis Mariae), is one of the few religious rules approved in spite of the decree issued by the IV Lateran Council in 1215. This decree forbade the approval of the newly founded religious orders on any other than one of the previously approved rules. The Rule was composed by a Franciscan, Fr. Gilbert Nicolas, better known as Gabriel Maria, the name he received from Pope Leo X by his brief (breve) of June 11, 1517. From 1498, Bl. Gabriel Maria was the confessor and spiritual director of Joan de Valois, Queen of France and then the Duchess of Berry. With the help from her spiritual director, Blessed Gabriel Maria, the Duchess of Berry and 11 other women started a contemplative order of the Virgin Mary. It was also known as the Order of the Ten Virtues or Ten Pleasures of the Mother of God, the Order of Annunciation of the B.V.M. or the Annunciade. The Blessed Virgin Mary was to be the model for the nuns and the virtues that she practiced, that are mentioned in the Gospels, became their rule of life. Thus The Rule of the Ten Virtues came into being, because the Scriptures directly speak of those virtues.Pope Julius II, and also popes Innocent XII and Innocent XIII, confirmed The Rule of the Ten Virtues of the Most B.V.M. Along with giving a certification to the Rule, Julius II, and the above-said Leo X, granted indulgences to the Chaplet of the Ten Evangelical Virtues of the Blessed Virgin Mary, contained in that Rule. The Chaplet which was composed by St. Joan is an obligatory spiritual exercise for those who retain the Rule. In following of the instruction from the Apostolic See, The Rule of the Ten Virtues of the Most B.V.M. was adopted for a male order, which was in agreement with the wish of the Foundress, as mentioned before. Throughout the centuries, the popes granted numerous spiritual graces, privileges, and indulgences to the Order of the Annunciade (ed. Andrew Maczynski).
References
Annaert Ph., Le père Gabriel-Maria Nicolas et l’héritage de Jeanne de France, w: Jeanne de France et l’Annonciade, red. D. Dinet, P. Moracchini, M.E. Portebos, Paris 2004, s. 5-29.
Bertetto D., De cultu imitationis B.M. Virginis apud patres latinos, w: De primordiis cultus mariani. Acta congressus mariologici-mariani in Lusitania anno 1967 celebrati, vol. III, Romae 1970, s. 99-117.
Boeckp P.F.J., Heylig leven, wondere deugden en schoone mirakelen van de heylige Joanna de Valois (Koninginne van Vranckryck) Fondatersse van het Orden der Annuntiaten [reprint naar de editie van Brussel 1752], Sint-Truiden, Instituut voor Franciscaanse Geschiedenis 1996.
Bonnefoy J.E., Bibliographie de l’Annonciade, Collectanae Franciscana, t. XIII, Rome 1943, s. 117-142, 237-252, 353-376 (Chronique de l’Annonciade).
Bonnefoy J.E., Le Bx Gabriel-Maria O.F.M., ,,Revue d’Ascetique et de Mystique” 17(1926), s. 24-34.
Buczys F., Pismo okólne do Konstytucji, w: Konstytucje Zgromadzenia Księży Marianów pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, Kraków 1933.
Carnier M., De orde van de Allerheiligste Maagd Maria of (France) Annuntiaten: Monasticon, Brussel 1998.
de Rouville A.J., SJ, Imitation de la très-sainte Vierge, [sur le modèle de l’imitation de Jésus-Christ], Paris 1855.
Derouville A., O naśladowaniu Najświętszej Maryi Panny, Warszawa 1983.
Descaves L., Les parabombes s’en sont allées [l’histoire des soeurs annonciades de Furnes et des fillettes réfugiées à Paris], Paris 1919.
Documents pour l’histoire du bienheureux Gabriel-Maria, Sint-Truiden, Instituut voor Franciscaanse Geschiedenis 1997.
Dokumenty soborów powszechnych, t. 3, red. A. Baran, H. Pietras, Kraków 2003.
Ducaud-Bourget F., La vie méprisée de Jehanne de France, suivie de Médailles d’annonciades, Paris 1941.
F.P.B., Indulgences concédées par les Souveraines Pontifés à l’Ordre & aux Religieuses de la B.Vierge Marie, dites vulgairement les Annonciades des Dix Vertus [Reprint de l’édition de Charleville 1656], Sint-Truiden, Instituut voor Franciscaanse Geschiedenis 1999.
Di Fonzo W., Franciszkanie. Konwentualni, obserwanci i reformy mniejsze w okresie średniowiecza (1209-1517), w: A. di Fonzo, J. Odoardi, A. Pompei, Bracia Mniejsi Konwentualni. Historia i życie (1209-1976), Niepokalanów 1988, s. 31-97.
Di Fonzo W., Św. Franciszek z Asyżu (1182-1226), w: A. di Fonzo, J. Odoardi, A. Pompei, Bracia Mniejsi Konwentualni. Historia i życie (1209-1976), Niepokalanów 1988, s. 57-78.
Gazet F.N., Chronique ou Institution première de la religion des Annonciades [Reprint de l’édition de Atrecht 1607], Sint-Truiden, Instituut voor Franciscaanse Geschiedenis 1996.
Grignion de Montfort L., Pisma wybrane, Warszawa 2008.
Guindon H., Le bienheureux Gabriel-Maria: une siritualite mariale et sa theologie, w: De cultu mariano saeculis XVI. Acta congresus mariologici-mariani internationalis Caesaraugustae anno 1979 celebrati, vol. IV, Romae 1981, s. 77-91.
Guindon H., Les dix vertus ou les dix plaisir de Marie selon Saint Jeanne de France, w: De cultu mariano saeculis XII-XV. Acta congresus mariologici-mariani internationalis Romae anno 1975 celebrati, vol. V, Romae 1981, s. 363-383.
Kałowski J., Początki mariańskiego ustawodawstwa, w: S. Papczyński, Pisma fundacyjne, Warszawa 2007, s. 6-31.
Korošak B., Mariologiae sancti Alberti Magni eiusque codequalium, Romae 1954.
Krąpiec A., Sztuka – mimesis czy „mania”, w: Sztuka. Mimesis czy kreacja?, red. M. Podbielski, Lublin 1992.
Kuźmak K., Joanna de Valois, w: Encyklopedia Katolicka, t. 8, kol. 36-37.
Laurentin R., Matka Pana, Warszawa 1989.
Lecroq G., Les Annonciades de Fécamp, filles de Jehanne de France. Contribution à l’histoire de la ville de Fécamp et du Pays de Caux (1648-1792), Durand 1947.
Maggioni C., Annuciazione. Storia, eucologia, teologia liturgica, Roma 1991.
Michalski R., Antyczne źródła pojęcia „mimesis”, „Filo-Sofija” 5(2005), nr 1, s. 66-79.
Napiórkowski S.C. (rec.), Matka mojego Pana, Opole 1988, s. 163-167.
Napiórkowski S.C., Gabriel Nicolas. Franciszkańska maryjność naśladowania, „Lignum Vitae” 8(2007), s. 213-221.
Nicquet H., La vie du révérend père Gabriel Maria, religieux de Sainct François, Sint-Truiden, Instituut voor Franciscaanse Geschiedenis 1999.
Othon P., Le bienheureux Gabriel Maria O.F.M. 1460-1532. Cofondateur de l’Ordre des Annonciades, Rodez Imprimerie Carrére 1907.
Pakuła A., Duchowość zakonna według S. Papczyńskiego i wczesnej tradycji Zgromadzenia Księży Marianów, Warszawa–Lublin 2010.
Pakuła A., La ‘Règle des dix plaisirs de la bienheureuse Vierge Marie’ dans l’histoire de la Congrégation des Pères Mariens, w: Jeanne de France et l’Annonciade, s. 401-410.
Papczyński S., Pisma zebrane, Warszawa 2007.
Patrimonium marianorum. Ojciec Kazimierz Wyszyński (1700-1755), red. K. Pek, Warszawa–Lublin 2003; Stróż duchowego dziedzictwa marianów. Wybór pism o. K. Wyszyńskiego, opr. Z. Proczek, Warszawa–Stockbridge 2004.
Pek K., Deus semper maior. Teologiczny obraz Boga w mariologii polskiej XX wieku, Lublin 2009.
Pierquin de Gembloux C., Histoire de Jeanne de Valois, duchesse d’Orleans et de Berry, Reine de France, Fondatrice de l’Ordre des Annonciades, Paris 1840.
Salij J., Dominikanie średniowieczni. Teksty o Matce Bożej, seria: Beatam me dicent 4, Niepokalanów 1992.
Sobór Laterański IV, Konstytucje, 13,1-2, w: Dokumenty Soborów Powszechnych, t. 2, Kraków 2002, s. 278-287.
Statuta Patrum Marianorum Ordinis Beatae Virginis Mariae, w: Leges marianae. Codices legis Congregationis Clericorum Marianorum ab eius fundatione usque ad nostra tempora, [Romae 1723], red. W. Makoś, Roma 1999 (mps, Archiwum Generalne Marianów w Rzymie).
Vie de Sainte Jeanne de France Heverlee, red. A.M. Vanesse, Annonciades Heverlee 1979.
Vorgrimler H., Nowy leksykon teologiczny, Warszawa 2005.
Zadykowicz T., Sequela Christi et imitatio hominis, Lublin 2011.
Copyright (c) 2018 Roczniki Teologiczne
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
