Koncelebracja Mszy Świętej 50 lat po Sacrosanctum Concilium

  • Czesław Krakowiak Instytut Liturgiki i Homiletyki KUL
Słowa kluczowe: Msza św.; koncelebracja; Konstytucja o liturgii; Inter Oecumenici; Ritus servandus; Eucharisticum mysterium; Mszał Piusa V; Mszał Pawła VI; epikleza; włożenie rąk; Sacramentum caritatis

Abstrakt

W Kościele obrządku łacińskiego koncelebracja Mszy św. została przywrócona przez Konstytucję Sacrosanctum Concilium (1963). Początkowo mogła być sprawowana tylko w ściśle określanych okolicznościach i pod przewodnictwem biskupa lub jego delegata. Stopniowo koncelebracja Mszy św. stawała się zwyczajną formą celebracji Eucharystii wtedy, gdy kapłani nie są zobowiązani sprawować jej dla dobra wiernych. Obrzędy Mszy św. koncelebrowanej wydane w 1965 r. jako Ritus servandus in concelebratione Missae zostały następnie włączone w 1970 r. do Missale Romanum Pawła VI. Szczegółowe przepisy koncelebry zawarte są w Ogólnym wprowadzeniu do Mszału rzymskiego (1969, 1975, 2002) oraz późniejszych dokumentach Stolicy Apostolskiej. Jeśli Mszy św. koncelebrowanej przewodniczy biskup, należy zachować normy zamieszczone w Ceremoniale liturgicznej posługi biskupów (1984, 2013). Liturgia koncelebrowanej Mszy św., w sposób dla siebie właściwy, ukazuje i buduje jedność kapłaństwa prezbiterów z biskupem i między sobą, jedność Ofiary Jezusa Chrystusa składanej Bogu na jednym ołtarzu i jedność kapłańskiego ludu Bożego, który pełni w niej różne posługi i funkcje.

Bibliografia

Augé M.: La concelebrazione eucaristica. W: La liturgia, eucaristia: teologia e storia della celebrazione. (Anamenis 3/2). Red. S. Marsili [i in.]. Casale Monferrato: Marietti 1983 s. 273-277.

Augé M.: Concelebrazione eucaristica. W: Nuovo dizionario di liturgia. (Dizionari di San Paolo). Red. D. Sartore [i in.]. Cinisello–Balsamo: San Paolo 2001 s. 428-438.

Frenaud G.: Remarques doctrinales au sujet de la concélébration eucharistique. „Questions liturgiques et paroissiale” 37 :1956 s. 114-128.

Krakowiak Cz.: Koncelebracja liturgii Mszy świętej i sakramentów. Sandomierz: Wydawnictwo Diecezjalne 2014 s. 28-29; 39-40.

Kunzler M.: Liturgia Kościoła. Przeł. i oprac. L. Balter. Poznań: Pallottinum 1999.

Maas-Ewerd Th.: Messfeiern mit mehreren Priestern. Zur Praxis der Konzelebration. W: Gemeinde on Herrenmahl. Zur Praxis der Messfeier. Red. Th. Maas-Ewerd, K. Richter. Freiburg: Benzinger/Herder 1976 s. 126-145.

Meyer H.B.: Gottesdienst der Kirche. W: Handbuch der Liturgiewissenschaft. T. 4. Eucharistie. Geschichte, Theologie, Pastoral. Regensburg: Verlag Friedrich Pustet 1989 s. 488-497.

Nadolski B.: Koncelebracja. W: Leksykon liturgii. Poznań: Pallottinum 2006 s. 670-672.

Nussbaum O.: Liturgiereform und Konzelebration. Köln: J.P. Bachem 1966.

Rahner K.: Dogmatische Bemerkunken über die Frage der Konzelebration. „Münchner Theo-logische Zeitschrift” 6:1955 s. 81-106.

Schultze B.: Das theologisches Problem der Konzelebration. „Gregorianum” 36:1955 s. 212-271.

Tirot P.: La concélébration et la tradition de l’Église. „Ephemerides Liturgicae” 101:1987b s. 33-59; 182-214.

Opublikowane
2019-11-04
Dział
Artykuły