Obrzędy święceń prezbiterów w dawnej liturgii rzymskiej
Abstrakt
Obrzędy święceń prezbiterów kształtowały się w liturgii rzymskiej na przestrzeni wieków. Jednym ze świadectw tego procesu są dokumenty liturgiczne z okresu tak zwanej dawnej liturgii rzymskiej. Należą do nich przede wszystkim Ordines Romani oraz rzymskie sakramentarze. Wspomniane dokumenty opisują właściwy moment święceń prezbiterów bardzo lakonicznie. Kluczowe czynności stanowiły nałożenie rąk przez biskupa oraz słowa modlitwy konsekracyjnej. Ceremonię kończyło przekazanie nowo wyświęconemu znaku pokoju, po czym następowała proklamacja Ewangelii oraz dalsza część Mszy św.
Obrzęd święceń prezbiterów w dawnym rycie rzymskim był bardzo prosty, przy czym od VIII wieku zaczął on podlegać różnorodnym zmianom, w wyniku których liturgia święceń została bardzo rozbudowana. Zgodnie z zasadą lex orandi lex credendi liturgia stanowi wyraz wiary całego Kościoła. Stąd jej zasadniczy kształt oraz treść poszczególnych modlitw i tekstów odpowiadają dziedzictwu, jakie stanowi przekazywany na przestrzeni stuleci skarbiec wiary. Dotyczy to w znacznym stopniu również obrzędów, za sprawą których udzielany jest sakrament święceń.
Bibliografia
Andrieu M.: Les Ordines Romani du haut moyen age. (Spicilegium sacrum lovaniense). T. 1-4. Louvain: Peeters Bvba 1931-1961.
Boguniowski W.J.: Rozwój historyczny ksiąg liturgii rzymskiej do Soboru Trydenckiego i ich recepcja w Polsce. Kraków: Unum 2001.
Bradshaw P.F.: Ordination Rites of the Ancient Churches of East and West. New York: Pueblo Publishing Company 1990.
Deshusses J.: Le Sacramentaire Gregorien. Fribourg: Editions Universitaires 1992.
Henderson J.F., Schaefer M.: The Catholic Priesthood: A Liturgical Based Theology of the Presbyteral Office. (Canadian Studies in Liturgy 4). Ottawa: Publications Service CCCB 1990.
Jounel P.: Ordinations. W: The Church at Prayer. T. 3: The Sacraments. Red. A.G. Martimort. Collegeville: The Liturgical Press 1988 s. 140.
Jungmann J.A.: Missarum sollemnia. Eine genetische Erklärung der römischen Messe. T. 1. Freiburg: Herder 1952.
Kleinheyer B.: Die Priesterweihe im Römischen Ritus. Eine liturgiehistorische Studie. Trier: Paulinus-Verlag 1962.
Kunzler M.: Liturgia Kościoła. Poznań: Pallottinum 1998 s. 473.
Metzger M.: Enquêtes autour de la prétendue Tradition Apostolique. „Ecclesia Orans” 9:1992 s. 7-36.
Miazek J.: Misterium Wielkiego Postu w modlitwach mszalnych dawnej i współczesnej liturgii rzymskiej. Studium liturgiczno-teologiczne. Warszawa 1997.
Michalski M.: Antologia literatury patrystycznej. T. 1. Warszawa: ATK 1975
Migut B.: Teologia liturgiczna szkoły rzymskiej. Lublin: Wydawnictwo KUL 2007 s. 29.
Mohlber L.C., Eizenhofer L., Sifrin P.: Liber sacramentorum Romanae Eclesiae ordinis anni circuli. Sacramentarium Gelasianum. Roma: Typis Polyglottis Vaticanis 1981.
Mohlberg L.C.: Sacramentarium Veronense. Rome: Herder 1956.
Palazzo E.: A History of Liturgical Books from the Beginning to the Thirteenth Century. Col¬lege¬ville: The Liturgical Press 1998.
Power D.N.: Ministers of Christ and His Church: The Theology of the Priesthood. London: G. Chapman 1969.
Puglisi J.F.: The Process of Admission to Ordained Ministry. Epistemological Principles and Roman Catholic Rites. A Comparative Study. T. 1. Collegeville: The Liturgical Press 1996.
Schenk W.: Liturgia sakramentów świętych. T. 2. Lublin: TN KUL 1964.
Copyright (c) 2014 Roczniki Teologiczne
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
