Pastoralna promocja wiernych świeckich w kontekście duszpasterstwa rodzin

Mieczysław Polak

Mieczysław Polak Wydział Teologiczny Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Słowa kluczowe: teologia pastoralna; wierni świeccy; małżeństwo; rodzina; duszpasterstwo rodzin; powołanie i posłannictwo wiernych świeckich; ewangelizacja; nowa ewangelizacja

Abstrakt

Sobór Watykański II oraz posoborowe nauczanie Kościoła, a zwłaszcza adhortacja apostolska Jana Pawła II Christifideles laici, dały teologiczne podstawy do przyznania wiernym świeckim ich właściwego miejsca i roli w posłannictwie zbawczym Kościoła. Te założenia wymagają jednak ciągłej troski o ich realizację w codziennej praktyce Kościoła, w duszpasterstwie. Jednym z ważniejszych postulatów nowej ewangelizacji jest zatem pastoralna promocja kościelnego laikatu. Pierwszą płaszczyzną społecznego i kościelnego zaangażowania wiernych świeckich jest zaangażowanie na rzecz rodziny. Chodzi tu zarówno o udział w duszpasterstwie rodzin, jak i o działania w sferze ekonomicznej, kulturalnej i ustawodawczej, które promowałyby rodzinę. Udział wiernych świeckich w duszpasterstwie rodzin został określony przez Jana Pawła II jako kościelne posłannictwo. Jest to zatem nie tyle pomoc kapłanom, ile właściwe wiernym świeckim zadanie apostolskie. Niniejszy artykuł stanowi próbę ukazania konieczności pastoralnej promocji wiernych świeckich jako postulatu nowej ewangelizacji. Prezentuje teologiczne podstawy ich udziału w misji apostolskiej Kościoła oraz formułuje wnioski pastoralne.

Bibliografia

Sobór Watykański II: Konstytucja dogmatyczna o Kościele Lumen gentium 1964.

Sobór Watykański II: Konstytucja duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym Gaudium et spes 1965.

Franciszek: Adhortacja apostolska Evangelii gaudium o głoszeniu Ewangelii we współczesnym świecie. Watykan 2013.

JanPaweł II: Adhortacja apostolska Christifideles laici o powołaniu i misji świeckich w Kościele i w świecie. Watykan 1988.

Paweł VI. Encyklika Humanae vitae o zasadach moralnych w dziedzinie przekazywania życia ludzkiego. Watykan 1968.

II Polski Synod Plenarny (1991-1999). Potrzeby i zadania nowej ewangelizacji na przełomie II i III tysiąclecia chrześcijaństwa. Poznań: Pallottinum. Poznań 2001.

Duszpasterstwo rodzin. Refleksja naukowa i działalność pastoralna. Red. R.Kamiński, G.Pyźlak, J.Goleń. Lublin−Rzeszów: Bonus Liber 2013.

Makowski T.: Duszpasterska orientacja społecznej nauki Kościoła według Jana Pawła II. W: Minister Verbi: liber sollemnis excellentissimo domino Domino Archiepiscopo Henrico Muszyński Metropolitae Gnesnensi ad honorandum desimum quartum eiusdem vitae lustrum expletum dedicatus oblatusque. Red. P. Podeszwa, W. Szczerbiński. Gniezno: Gaudentinum 2003 s.539-559.

Makowski T.: Społeczny i doczesny wymiar chrześcijańskiego powołania: elementarne wtajemniczenie a nauczanie Kościoła (Biblioteka DIAK11). Poznań: DIAK 2008.

Makowski T.: Postulat pastoralnej promocji kościelnego laikatu w świetle Katechizmu Kościoła Katolickiego. „Studia Gnesnensia” 23:2009 s. 119-162.

Polak M.: Mistagogia w duszpasterstwie Kościoła. Studium pastoralnoteologiczne (Studia i Materiały − Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Wydział teologiczny 152). Poznań: Wydawnictwo UAM 2012.

Zulehner P. M.: Das Gottesgerücht. Bausteine für eine Kirche der Zukunft. Düsseldorf: Patmos Verlag 1989.

Zulehner P. M.: Pastoraltheologie. T. 2. Gemeindepastoral. Düsseldorf: Patmos Verlag 1995.