Geneza światopoglądu cesarza Marka Aureliusza i postępowanie względem poddanych w latach 161-180

  • Józef Trzebuniak Instytut Historii Kościoła i Patrologii KUL
Słowa kluczowe: Marek Aureliusz; geneza światopoglądu; postępowanie względem poddanych

Abstrakt

Praca ma charakter historyczny-biograficzny i opisuje tło epoki oraz środowisko, w którym wzrastał Marek Aureliusz. Pokazuje, w jaki sposób cesarz w latach 161-180 realizował zasady moralne w codziennym życiu, w stosunku do samego siebie, drugiego człowieka i do bogów.

Przedstawiona jest zatem historia życia Marka Aureliusza ijej wpływ na formowanie poglądów autora Rozmyślań. Praca dowodzi, że geneza światopoglądu cesarza-filozofa ma swój początek w środowisku rodzinnym i wychowaniu, jakie otrzymał od swoich nauczycieli, którymi byli przeważnie stoicy. Wpłynęły na nią również wszystkie doświadczenia wojenne, jakie zdobył podczas walk z wrogami imperium. Liczne przykłady potwierdzają zaś, że myśliciel z wielką dyscypliną wewnętrzną stosował się do zasad moralnych i wykorzystywał je w praktyce zarządzania imperium.

Przedstawione zostały również skutki wypracowanych przez myśliciela wartości oraz ich wpływ na stosunek do siebie, ludzi i bogów. Postępowanie cesarza było bowiem bardzo uzależnione od wypadków zewnętrznych, które go dotykały. W czasie dwudziestu lat jego panowania w charakterze augusta spadły na Rzym liczne nieszczęścia, katastrofy i wojny. Marek Aureliusz, mimo niesprzyjających okoliczności, pozostał wierny przekonaniu o niewzruszoności zasad etycznych w swoim życiu i był pewien, że dobro najwyższe, polegające na tryumfie sprawiedliwości, stanowi zarazem oparcie wszelkich cnót.

Źródłami opisywanych zagadnień są zarówno spisane po grecku Rozmyślania autorstwa Marka Aureliusza, a także dwie podstawowe biografie cesarza napisane przez Charles'a Parain i Pierre'a Grimal oraz bogata literatura przedmiotu podana w załączniku.

Mimo niektórych faktów historycznych, które ukazują Marka Aureliusza w złym świetle, praca przedstawia go jako filozofa ze zdecydowanymi przekonaniami moralnymi. Opierał się bowiem na wartościach, do których sam dochodził poprzez ciężką pracę nad sobą, głęboką refleksję nad życiem, a także dzięki wsparciu środowiska i ludzi, którzy go otaczali.

Bibliografia

Cytowska M., Szelest H., Historia literatury starożytnej, Warszawa 2007.

Gallo M., Rzymianie. Marek Aureliusz. Męczeństwo chrześcijan, Kraków 2009.

Hadot P., Twierdza wewnętrzna. Wprowadzenie do „Rozmyślań” Marka Aureliusza, Kęty 2004.

Huczek A., Wzór człowieka idealnego w filozofii Marka Aureliusza, „Wrocławskie Studia Erazmiańskie”, red. M. Sadowski, P. Szymaniec, E. Bojek, Wrocław 2006.

Józefowicz M., Młodzieńcze lata Marka Aureliusza (na tle korespondencji zFrontonem), „Meander” 26(1971), nr 2.

Konopka W., Wojny markomańskie 170-175: Cud deszczu i Walka na lodzie, w: http://www.intempore.umk.pl/intempore_artykuly/2010/In_Tempore_8_2010.

Marulewska K. (red.), Teoria i praktyka polityczna Marka Aureliusza, Warszawa2010.

Naber S. A., M. Cornelii Frontonis et M. Aurelii Imperatoris epistulae, Lipsk 1867.

Owczarzak M., Marek Aureliusz i chrześcijanie, „Meander” 39(1984), nr 8.

Pauch S., Ideał władcy rzymskiego w II-III w. n.e., Bydgoszcz 2003.

Renan E., The history of the Origins of Christianity. Marcus – Aurelius. London 1888.

Serafini L. (red.), Historia powszechna, t. V, Novara 2007.

Sinko T., Zarys literatury greckiej, Warszawa 1959.

Opublikowane
2019-10-31
Dział
Artykuły