Społeczeństwo i rodzina we wzajemnej służbie
Abstrakt
Rodzina jest podstawową komórką społeczeństwa, naturalnym i pierwszym środowiskiem życia człowieka. Jest tym elementem życia społecznego, bez którego społeczeństwo w zasadzie nie mogłoby istnieć. Od jakości rodzin tworzących społeczeństwo zależy jakość życia społecznego i jego rozwój w duchu wzajemnej służby. Rodzina jest małą społecznością, która nie jest w stanie zaradzić wszystkim swoim potrzebom związanym z rozwojem osobowym swoich członków i realizacją zadań, do których została powołana. W związku z tym społeczeństwo, opierając się na zasadzie pomocniczości i solidarności, powinno wspierać rodzinę, zabezpieczać jej potrzeby i chronić jej tożsamość. Ze swej strony rodzina, mając świadomość swej zależności od społeczeństwa, ma także obowiązki wobec niego, wśród których na pierwszy plan wysuwa się praca na rzecz jego rozwoju, jak również wychowanie dzieci do życia w społeczeństwie i odpowiedzialności za społeczeństwo. Społeczna troska powinna wyrażać się także poprzez wolontariat – jako jedną z form służby wobec osób bezrobotnych, ubogich i pokrzywdzonych.
Bibliografia
Goffi T., Piana G. (edd.), Corso do morale. Koinonia, Brescia 1984.
Grześkowiak A., Samorząd lokalny wobec rodziny, w: A. Grześkowiak, W trosce o rodzinę, Częstochowa 1996, s. 88-107.
Majdański K., Wspólnota życia i miłości. Zamysł Boży o małżeństwie i rodzinie, Łomianki 2001.
Maryniarczyk A., Prawa rodziny – między treścią prawa naturalnego a prawem stanowionym, w: W. Wieczorek, M. Brzeziński (red.), 25 lat Karty Praw Rodziny – aktualność i wartość przesłania, Lublin 2008, s.24-42.
Trujillo A. L., La famiglia e la dottrina sociale della Chiesa, w: A.L.Trujillo, La grande sfida. Famiglia, dignità della persona e umanizzazione, Roma 2004, s. 676-688.
Copyright (c) 2014 Roczniki Teologiczne
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.