Antropologia adhortacji Familiaris consortio

Abstrakt

Autor wychodzi od stwierdzenia, że w przeciwieństwie do myśli starożytnej i średniowiecznej myśl nowożytna za pierwotny i naturalny stan ludzkiego współistnienia uznała konflikt (Hobbes, Marx, Sartre). W antropologii biblijnej, od której wychodzi Jan Paweł II w swojej adhortacji Familiaris consortio, pierwotna prawda człowieka nie jest wyrażona w modelu konfliktu, lecz przeciwnie – konflikt powstaje w wyniku zdrady pierwotnej prawdy, którą jest jedność kobiety i mężczyzny. W biblijnej wizji relacji międzyludzkich sytuacją wyjściową, doświadczeniem, w którym wyraża się pierwotna prawda o człowieku, nie jest zatem relacja konfliktu, lecz relacja mężczyzna-kobieta, w której dwie osoby potwierdzają swoje człowieczeństwo nie poprzez poddanie drugiej osoby swojej własnej woli, lecz poprzez dar z siebie, który składają sobie nawzajem. W antropologii adhortacji Familiaris consortio małżeństwo i rodzina są uprzywilejowanym miejscem, w którym człowiek doświadcza przynależności i daru.