Ku pełnemu uczestnictwu w Eucharystii w okresie pandemii
Abstrakt
Kult chrześcijański jest kultem na wzór Jezusa Chrystusa i w zjednoczeniu z Nim (Rz 12, 1). Dlatego najpełniejszym wyrazem kultu w Kościele jest Eucharystia. W niej uobecnia się sakramentalnie jedyna i raz na zawsze dokonana ofiara Chrystusa, czyli Jego życie w posłuszeństwie i oddaniu się Ojcu, które ma swe spełnienie w śmierci na krzyżu. Uczestnictwo wiernych w Eucharystii polega na naśladownictwie Jezusa w posłuszeństwie Ojcu, czyli na składaniu duchowych ofiar, które Jezus włącza w swą jedyną ofiarę. Uczestnictwo w Eucharystii jako szczególne wyzwanie w okresie pandemii nie tylko ze względu na trudności z fizycznym uczestnictwem, ale też możliwie pełnym uczestnictwem pozasakramentalnym, czyli na odległość. Pierwszym ważnym warunkiem jest pragnienie sakramentalnego uczestnictwa i zjednoczenia z Chrystusem, czyli komunia duchowa. Pomocne w tym są transmisje Mszy przez środki przekazu. Kolejnymi istotnymi warunkami takiego uczestnictwa są towarzyszące mu pragnienie nieustannego nawracania się (ukierunkowanie życia na Boga) oraz zaangażowanie na różnych płaszczyznach w życie Kościoła. Za szczególny filar takiego uczestnictwa pozasakramentalnego należy uznać rozważnie słowa Bożego w formie lectio divina. Wierny ma prawo czytać księgi Pisma św. w dowolnej kolejności. Jednak najbardziej eklezjalną lekturą Biblii jest ta, ukierunkowana na codzienną Eucharystię. Pojedynczy wierny karmi się tym słowem, które danego dnia jest skierowane do całego Kościoła.
Bibliografia
Beauduin, Lambert. La piété de l'Église. Louvain: Abbaye du Mont-César, 1914; tłum. pol. Stefan Koperek. Modlitwa Kościoła. Kraków: PTT, 1987.
Bouyer, Louis. Liturgical Piety. Notre Dame: University of Notre Dame Press, 1955.
Bouyer, Louis. Wprowadzenie do życia duchowego. Zarys teologii ascetycznej i mistycznej. tłum. L. Rutkowska. Warszawa: PAX ,1982.
Czerwik, Stanisław. „Wprowadzenie do Konstytucji o liturgii świętej”. W Sobór Watykański II. Konstytucje, dekrety, deklaracje, 25-47. Poznań: Pallotinum, 2012.
Gueranger Prosper. Explication des prières et des cérémonies de la Sainte Messe: d'après des notes recueillies aux conférences. Bruxelles: Association Saint-Jérôme, 1985.
Kavanagh, Aidan. „Relevance and Change in the Liturgy”. Worship 45(1971), 2: 58-72.
Kavanagh, Aidan. The Shape of Baptism: The Rite of Christian Initiation. Collegeville (MN): Liturgical Press, 1978.
Kavanagh, Aidan. On Liturgical Theology: The Hale Memorial Lectures of Seabury-Western Theological Seminary 1981. Collegeville (MN): Liturgical Press, 1984.
Kereszty, Roch A. Wedding Feast of the Lamb: Eucharistic Theology from a Historical, Biblical, and Systematic Perspective. Chicago/Mundelein: Hillenbrand Books, 2004.
Mass-Ewerd, Theodor. Liturgie und Pfarrei: Einfluß der liturgischen Erneuerung auf Leben und Verständnis der Pfarrei im deutschen Sprachgebiet. Paderborn: Bonifacius, 1965.
Migut, Bogusław. „Eucharystia jako ofiara w świetle Katechizmu Kościoła Katolickiego i wprowadzeń do wybranych ksiąg liturgicznych”. W Eucharystia – źródło, szczyt i życie. Tydzień Eklezjologiczny 2004, red. Jan Budzyński, Paweł Łukasik, Krzysztof Mielcarek. 23-49 [W trosce o Kościół V]. Lublin: Wydawnictwo KUL, 2005.
Migut, Bogusław. „The Eucharist as a Sacrament of Christian Initiation: Historical-Liturgical Aspect”. Roczniki Teologiczne 66(2019), 8: 79-90.
Pieper, Josef. In Tune with the World: A Theory of Festivity. tłum. ang. Richard i Clara Winston. New York: Harcourt, Brace and World, 1965.
Ratzinger, Joseph/Benedykt XVI. Jezus z Nazaretu, cz. 2: Od wjazdu do Jerozolimy do Zmartwychwstania. tłum. pol. Wiesław Szymona. Kielce: Jedność, 2011.
Szlaga, Jan. „Eucharystia − ofiara Nowego Przymierza”. W Eucharystia − miłość i dziękczynienie, red. Walerian Słomka, Antoni J. Nowak [Homo meditans IX]. Lublin: TN KUL, 1992.
Świerzawski, Wacław. Eucharystia Chrystusa i Kościoła. Kraków: WAM, 1983.
Copyright (c) 2021 Roczniki Teologiczne
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.