Macierzyństwo zastępcze w kontekście technik sztucznej prokreacji. Ocena w świetle doktryny moralnej Kościoła katolickiego

Abstrakt

Macierzyństwo zastępcze staje się coraz częściej używaną metodą prokreacji przy wykorzystaniu nowoczesnych technologii reprodukcyjnych. Umożliwia „odbycie ciąży” przez kobietę w imieniu jednej lub kilku osób, które będą rodzicami nienarodzonego dziecka. W artykule podjęto próbę oceny zjawiska z punktu widzenia Kościoła katolickiego, przedstawiając macierzyństwo zastępcze w kontekście wykorzystywania technik sztucznego zapłodnienia/zapłodnienia in vitro wraz z przeniesieniem powstałego zarodka do macicy matki zastępczej z zamysłem oddania narodzonego dziecka innej osobie lub parze (także dwóm osobom tej samej płci), które „zleciły” tę procedurę.

Kościół katolicki wyraża dezaprobatę dla macierzyństwa zastępczego, podkreślając, że sprzeciwia się ono godności człowieka i degeneruje wartość macierzyństwa/ojcostwa. Nie bierze pod uwagę komplementarności płci oraz wzajemnego poszanowania prawa współmałżonków do tego, by stać się ojcem lub matką wspólnie z drugim małżonkiem. Pozbawia także dziecko prawa bycia poczętym w małżeństwie jako owoc specyficznego aktu miłości między małżonkami. Ta praktyka jest również postrzegana jako dehumanizująca, ponieważ traktuje matkę zastępczą jako „swoiste ludzkie narzędzie wykorzystywane do celów reprodukcji”.