Pneumatologiczne wymiary komunii wiernych

Marek Jagodziński

doi:10.18290/rt21687-1

Marek Jagodziński Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II w Lublinie https://orcid.org/0000-0002-6957-1034

Słowa kluczowe: Duch Święty, komunia, jedność, różnorodność, charyzmat

Abstrakt

Komunia ludu Bożego jest wspólnotą ludzi zbawionych przez Chrystusa, odrodzonych i namaszczonych Duchem Świętym, który jednoczy ich i zachowuje w różnorodności. Komunia wiernych realizuje się w pneumatohagijnej strukturze instytucjonalnej Kościoła. Duch Święty jest źródłem komunijnego bogactwa darów i charyzmatów, które służą komunijnej jedności chrześcijan. Duch Święty jest gwarantem podmiotowości Kościoła i tworzących go poszczególnych wiernych.

Bibliografia

Beinert, Wolfgang. „Der Heilige Geist und die Strukturen, Die Spannung von Amt und Charisma in der Kirche”. W: Wo der Geist des Herrn wirkt, da ist Freiheit, red. Günter Koch, Josef Pretscher, 83-120. Würzburg: Echter Verlag, 1997.

Czaja, Andrzej. Credo in Spiritum Vivificantem. Pneumatologiczna interpretacja Kościoła jako komunii w posoborowej teologii niemieckiej. Lublin: Wydawnictwo KUL, 2003.

Figura, Michael. „Duch Święty a Kościół”. Communio. Międzynarodowy Przegląd Teologiczny 18(1998), 2: 38-58.

Ganoczy, Alexandre. „Kirche im Prozeß der pneumatischen Erneuerung”. W: Glaube im Prozeß. Christsein nach dem II Vaticanum, red. Elmar Klinger, Klaus Wittstadt, 196-206. Freiburg im Breisgau: Herder Verlag, 1984.

Greshake, Gisbert. Wierzę w Boga Trójjedynego. Klucz do zrozumienia Trójcy Świętej. Kraków: Wydawnictwo „Znak”, 2001.

Guzowski, Krzysztof. Duch Dialogujący. To dialegomenon Pneuma. Zarys pneumatologii dialogalnej. Lublin: Wydawnictwo KUL, 2016.

Hryniewicz, Wacław. Nasza Pascha z Chrystusem. Zarys chrześcijańskiej teologii paschalnej, t. 2. Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL, 1987.

Jan Paweł II. Encyklika Ut unum sint (1995).

Kasper, Walter. „Der Geist macht lebendig”. Theologische Meditationen über den Heiligen Geist. Freiburg: Informationszentrum Berufe der Kirche, 1982.

Kehl, Medard. Die Kirche. Eine katholische Ekklesiologie. Würzburg: Echter Verlag, 19943.

Kehl, Medard. „Kirche als Institution” W: Handbuch der Fundamentaltheologie, t. 3: Traktat Kirche, red. Walter Kern, Hermann Josef Pottmeyer, Max Seckler, 176-197. Freiburg–Basel–Wien: Herder Verlag, 1986.

Kodeks Prawa Kanonicznego (1983).

Mühlen, Heribert. Una Mystica Persona. Die Kirche als das Mysterium der heilsgeschichtlichen Identität des Heiligen Geistes in Christus und den Christen: eine Person in vielen Personen. München–Paderborn–Wien: Herder Verlag, 19683.

Pottmeyer, Hermann Josef. „Der eine Geist als Prinzip der Einheit der Kirche in Vielfalt. Auswege aus einer christomonischen Ekklesiologie”. Pastoral-theologische Informationen 5(1985): 253-284.

Ratzinger, Joseph. „Der Heilige Geist als Communio. Zum Verhältnis von Pneumatologie und Spiritualität bei Augustinus”. W: Erfahrung und Theologie des Heiligen Geistes, red. Claus Heitmann, Heribert Mühlen, 223-238. Hamburg–München: Kösel Verlag, 1974.

Schneider, Theodor. „Die dogmatische Begründung der Ekklesiologie nach dem Zweiten Vatikanischen Konzil”. W: Kirche. Ursprung und Gegenwart, red. H. Althaus, 79-118. Freiburg im Breisgau: Herder Verlag, 1984.

Sobór Watykański II. Dekret o misyjnej działalności Kościoła Ad gentes divinitus (1965).

Sobór Watykański II. Dekret o posłudze i życiu kapłanów Presbyterorum ordinis (1965).

Sobór Watykański II. Konstytucja dogmatyczna o Kościele Lumen gentium (1964).

Sobór Watykański II. Konstytucja dogmatyczna o Objawieniu Bożym Dei Verbum (1965).

Volf, Miroslav. Trinität und Gemeinschaft: Eine ökumenische Ekklesiologie. Mainz: Matthias: Grünewald-Verlag oraz Neukirchen-Vluyn: Neukirchener Verlag, 1996.

Willers, Ulrich. „Kościół jako instytucja Ducha Świętego. Tajemnica, którą żyjemy”. Communio. Międzynarodowy Przegląd Teologiczny 9(1989), 2: 27-43.