Bractwa w kościołach franciszkańskich w Polsce w okresie potrydenckim (XVI-XVIII wiek)
Abstrakt
W XVI wieku równocześnie z odgórną reformą trydencką rozwijał się nurt religijności tradycyjnej. Dynamizm tego nurtu religijności ludowej miał swoje źródło w późnośredniowiecznym procesie głębszego przenikania chrześcijaństwa do świadomości i życia ogółu społeczeństwa. Wyrazem tego nurtu religijnego były bractwa, które stały się jedną z form odrodzenia katolickiego w Polsce po Soborze Trydenckim. Sobór Trydencki podkreślił zasadniczą więź organizacyjną bractw z Kościołem i wyszczególnił ich specyfikę oraz poddał je bezpośredniej jurysdykcji Stolicy Apostolskiej i biskupa ordynariusza miejsca. Cechą charakterystyczną bractw była ich uniwersalność i wszechstanowość; rekrutacja członków dokonywała się z ludzi różnych stanów i zawodów.
Zakonnicy św. Franciszka w okresie potrydenckim poszerzyli teren swojego oddziaływania społeczno-religijnego, konsolidując przy swoich świątyniach trzy nowe, popularne, bractwa kościelne. Odzwierciedleniem tej sytuacji była świątynia franciszkańska w Krakowie, przy której powstały w XVI/XVII wieku trzy typowe dla franciszkanów bractwa: Paska św. Franciszka (1587 r.), Męki Pańskiej (1595 r.), Św. Antoniego (1664 r.). Bractwa były objęte kierownictwem duchowym zakonników franciszkańskich, korzystały z licznych przywilejów i odpustów, o które starali się zakonnicy. Działalność bractw przy kościołach franciszkańskich była charakterystycznym zjawiskiem katolickiej odnowy po Soborze Trydenckim. Franciszkanie, obok innych zakonów mendykanckich, wpisali się w ten nurt w sposób imponujący, bowiem dzięki ich zaangażowaniu i pracy integracja grup społecznych na poziomie religijnym, duchowym, kulturowym i charytatywnym przyczyniła się do odnowy Kościoła i społeczeństwa polskiego.
Bibliografia
„Arcybractwo Paska św. Franciszka”. Wiadomości Tercjarskie 28(1936).
„Arcybractwo Paska św. Franciszka”. Pochodnia Seraficka 3(1936).
Barcik, Józef Symeon. Kalwaria Pacławska. Warszawa: Akademia Teologii Katolickiej, 1985.
Bartosiewicz, Julian. „Księga protokołów franciszkańskich prowincji ruskiej 1625-1650”. Studia Historyczne i Literackie 3(1881): 113-135.
Bruździński, Andrzej. „Bractwa religijne w siedemnastowiecznym Krakowie”. W Historia świadectwem czasów. Księdzu profesorowi Markowi Tomaszowi Zahajkiewiczowi, red. W. Bielak, S. Tylus. 103-147. Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL, 2006.
Chiminelli, Pietro. L’umile capestro. La corda francescana. Padova: Edizioni il Messaggero di Sant’Antonio, 1957.
Codex iuris canonici auctoritate Ioannis Pauli PP. II promulgatus (25 Ianuarii 1983). W Acta Apostolicae Sedis 75(1983-II).
Encyklopedia Katolicka, t. 2, red. Feliks Gryglewicz, Romuald Łukaszyk, Zygmunt Sułowski Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL, 1985.
Encyklopedia Katolicka, t. 5, red. Ludomir Bieńkowski, Piotr Hemperek, Stanisław Kamiński, Jerzy Misiurek, Krystyna Stawecka, Antoni Stępień, Adam Szafrański, Jan Szlaga, Anzelm Weiss. Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL, 1989.
Estreicher, Karol. Bibliografia polska, t. XXI. Kraków: Wyd. Stanisław Estreicher, 1913.
Franchini, Giovanni. Bibliosofia e memorie letterarie di scrittori Francescani conventuali. Modena: Per gli eredi solani stampatori duch, 1693.
Kantak, Kamil. Franciszkanie polscy, t. 2. Kraków: Prowincja Polska OO. Franciszkanów, 1938.
Kuczkowski, Mirosław. „Arcybractwo Paska św. Franciszka z Asyżu w Polsce na przestrzeni wieków”. Teologia i Człowiek 22(2013), 2: 43-60.
Lelito, Stanisław. Historia klasztoru Franciszkanów w Starym Sączu (1280-1815). Kraków: Biblioteka Franciszkanów (mps), 2009.
Litak, Stanisław. „Bractwa religijne w Polsce przedrozbiorowej XIII-XVIII wiek. Rozwój i problematyka”. Przegląd Historyczny 88(1997), 3-4: 499-523.
Piasecki, Jakub. Opisanie kościołów i klasztorów księży franciszkanów (konwentualnemi zwanych): z dawnej prowincyi Polskiej Ś. Franciszka Seraficznego po utworzeniu w r. 1815 Królestwa Polskiego pozostałych / przez Jakóba Piaseckiego. Warszawa: Drukarnia J. Glücksberga, 1845.
Liricius, Hipolit. Bractwo chordy abo paska zakonnego s. Franciszka po wszytkiey Koronie Polskiey v Braciey Mnieyszych Franciszka s. mocą stolice apostolskiey postanowione [...]; z Sporządzeniem nabożeństwa ktore zwykło bywać na mszach y processyach brackich, z niektoremi modlitwami. Kraków: W drukarniey Waleryana Piątkowskiego: [nakł. Bractwa św. Franciszka], 1646.
Prokop, Krzysztof Rafał. Poczet biskupów krakowskich. Kraków: Wyd. Św. Stanisława BM Archidiecezji Krakowskiej, 1999.
Pruszcz, Piotr. Kleynoty stołecznego miástá Krakowa, albo koscioły, y co w nich iest widzenia godnego y znácznego, przez Piotra Hiacyntha Prvszcza, krotko opisane, Powtornie záś z pilnośćią przeyźrzáne, y do druku z additámentem nowych Kośćiołow y Relikwii S. podane, z pozwoleniem Zwierzchnośći Duchowney. Kraków: W Drukarni Akademickiey, 1745.
Rejormationes generales ad clerum et populum dioecesis Cracoviensis pertinentes. Cracoviae: in Officina Andrea Petricovij 1621.
Sartori, Antonio. L’Arciconfraternita del Santo. Padova: Tip. della Provincia Patavina di S. Antonio dei Frati Minori Conventuali, 1955.
Słownik Polskich Pisarzy Franciszkańskich, red. Hieronim Wyczawski. Warszawa: Archiwum Prowincji OO. Bernardynów, 1981.
Statut Bractwa Świętego Antoniego z Padwy przy kościele Stygmatów św. Franciszka, Sanktuarium św. Antoniego i klasztorze Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych w Warszawie, Warszawa 2010. Dostęp: 19.01.2021, http://www.warszawa.franciszkanie-warszawa.pl/duszpasterstwo/wspolnoty/bractwo-sw-antoniego/.
Synowiec, Damian. „Franciszkanie Polscy 1772–1970”. W Zakony św. Franciszka w Polsce w latach 1772–1970, t. 2, red. Joachim Bar, 4-136. Warszawa: Akademia Teologii Katolickiej, 1978.
Wróbel, Ryszard. „Dorobek kaznodziejski franciszkanów (Braci Mniejszych Konwentualnych) w Polsce w XVII i XVIII w.”. W Franciszkanie konwentualni i klaryski w Wielkopolsce od XIII do XIX wieku, 53-70. Gniezno: Muzeum Początków Państwa Polskiego, 2006.
Zwiercan, Antoni. „Bractwo Męki Pańskiej w Krakowie (1595-1795)”. Prawo Kanoniczne 26(1983), 1-2: 83-201.
Zaremska, Hanna. Bractwa w średniowiecznym Krakowie. Studium form społecznych życia religijnego. Wrocław: Ossolineum, 1977.
Copyright (c) 2021 Roczniki Teologiczne
![Creative Commons License](http://i.creativecommons.org/l/by-nc-nd/4.0/88x31.png)
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.