Pastoralne towarzyszenie kapłanom doświadczającym kryzysów

Paweł Landwójtowicz

doi:10.18290/rt206711-9

Paweł Landwójtowicz Uniwersytet Opolski, Wydział Teologiczny, Poland https://orcid.org/0000-0002-6647-2890

DOI: https://doi.org/10.18290/rt206711-9

Słowa kluczowe: kapłan, kryzys, sakrament pokuty i pojednania, wspólnota braterska

Abstrakt

Kryzysy dotykają także kapłanów. Realizacja powołania kapłańskiego nigdy nie jest doskonała i perfekcyjna. Wielokrotnie pojawiają się zachowania odsłaniające ich ludzkie niedoskonałości, które mogą prowadzić do różnych kryzysów. W ich kontekście niezwykle ważnym zadaniem pastoralnym staje się właściwe towarzyszenie tym kapłanom. Wśród wielu sposobów duszpasterskiego wsparcia, które są możliwe, artykuł wskazuje na istotną rolę, jaką pełni sakrament pokuty i pojednania. Bowiem kapłani korzystający z niego odnajdują poprzez skruchę i przebaczenie większą jedność ze sobą, innymi ludźmi i Bogiem. By kryzys kapłański mógł przynieść pozytywny owoc i większą dojrzałość osobową, potrzeba także wsparcia ze strony wspólnoty braterskiej i eklezjalnej. Niniejsze omówienie szkicuje przyczyny powstawania kryzysów kapłańskich, przybliża teologiczne podstawy rozumienia sytuacji kryzysowej w odniesieniu do kapłaństwa, a w końcowej części kreśli sposoby duszpasterskiego towarzyszenia kapłanom przeżywającym kryzysy.

Bibliografia

Arinze, Francis, Priestly celibacy and association with women, „Seminarium” 33(1993), nr 1, s. 89-92.

Baniak, Józef, Czynniki kryzysu tożsamości kapłańskiej wśród księży rzymskokatolickich w Polsce. Studium socjologiczne, „Teologia Praktyczna” 8(2007), s. 209-263.

Baniak, Józef, Między wyborem i koniecznością: kryzys powołania i identyfikacji kapłańskiej wśród księży rzymskokatolickich w Polsce – studium socjologiczne, „Prace Naukowe Akademii Jana Długosza. Pedagogika” 17(2008), s. 27-68.

Butmanowicz-Dębicka, Iwona, „Inny” w rodzinie, „Polonia Sacra” 18(2006), s. 11-17.

Czabała, Jan Cz., Sęk, Helena, Pomoc psychologiczna, w: Psychologia – podręcznik akademicki. Jednostka w społeczeństwie i elementy psychologii stosowanej, t. 3, red. J. Strelau, Gdańsk 2000, s. 615.

Franciszek, Posynodalna adhortacja apostolska Amoris Leatitia, 19.03.2016, AAS 108 (2016), s. 311-446.

Jacyniak, Aleksander, Płużek Zenomena, Świat ludzkich kryzysów, Kraków 1997, s. 95-110.

Jan Paweł II, Adhortacja apostolska Familiaris consortio, 22.11.1981, AAS 74 (1982), s. 81-191.

Jarosz, Marek, Interpersonalne uwarunkowania religijności, Lublin 2003.

Kargulowa, Alicja, O teorii i praktyce poradnictwa, Warszawa 2004.

Kongregacja ds. Duchowieństwa, Dar powołania do kapłaństwa, „L’Osservatore Romano” 88(2016).

Kroplewski, Zdzisław, Kryzysy kapłańskie, Kraków 2010.

Maggiollini, Alessandro, Grzech człowieka, „Communio” 4(1984), nr 5, s. 3-13.

Ponsard, Christine, Jak przekazywać wiarę w rodzinie, Kraków 2003.

Salij, Jacek, Królestwo Boże w nas jest, Poznań 1980, s. 92-100.

Tarnowski, Janusz, Trudne sprawy młodych, Warszawa 1989.

Wojciszke, Bogdan, Psychologia miłości, Gdańsk 1998.