Personalistic Concept of Moral Formation

Słowa kluczowe: osoba, formacja moralna, personalizm, moralność, człowiek

Abstrakt

Personalistyczna koncepcja formacji moralnej

Formacja moralna o charakterze personalistycznym jest uniwersalna, ponieważ odwołuje się do prawdy o człowieku jako osobie. W pierwszej kolejności prowadzi do wartości chrześcijańskich, ale zasadniczo odnosi się do czegoś podstawowego – do wyposażenia właściwego każdej osobie ludzkiej: wierzącej czy niewierzącej. Dlatego w podstawach personalistycznej formacji moralnej bardzo ważne miejsce zajmuje koncepcja osoby. Od niej zależą poszczególne rozstrzygnięcia procesu formacji moralnej. Formacja moralna jawi się zatem jako najbardziej prozopoiczny sposób przekazywania wartości, czyli kształtowanie człowieka wysokiej miary. Szczególną rolę pełni tu osoba, która jest modelem poznawczym, metodą konstruowania wiedzy, a przede wszystkim miejscem i sposobem zespolenia osoby człowieka z Osobą Chrystusa. Personalizm koreluje z całą naturą moralności. Jest metodą, która zbliża prawdy wiary i moralności do egzystencji konkretnego człowieka; sprawia, że stają się bliskie dla jego umysłu i serca oraz odpowiadają na najgłębsze potrzeby jego życia. Ponadto formacja moralna o charakterze personalistycznym nie ograniczy się do sposobów przekazywania treści wiary i moralności, lecz będzie poszukiwać dróg samorozumienia, samointerpretacji i samowychowania wychowanków oraz sposobów rozumienia świata doczesnego, dziejów, życia, społeczności, kultury – w świetle Osoby Chrystusa.

Bibliografia

Bartnik, Czesław S. Osoba i personalizm. Lublin: Standruk, 2012.

Bartnik, Czesław S. Studies in Personalist System. Lublin: Wydawnictwo KUL, 2007.

Bartnik, Czesław S. Szkice do systemu personalizmu. Lublin: Wydawnictwo KUL, 2006.

Barth, Grzegorz. “The Hermeneutics of the Person.” In Grzegorz Barth, Hermeneutyka osoby, 317–20. Lublin: Wydawnictwo KUL, 2013.

Blachnicki, Franciszek. “Esse in Christo a wychowanie moralne.” In Katecheta 9, no. 3 (1965): 100–103.

Derdziuk, Andrzej. “Teologia moralna w funkcji formowania osoby i wspólnoty.” In Personalizm polski, edited by Marian Rusecki, 377–402. Lublin: Wydawnictwo KUL, 2008.

Derdziuk, Andrzej. Teologia moralna w służbie wiary Kościoła. Lublin: Wydawnictwo KUL, 2010.

Derdziuk, Andrzej. “Wkład teologii moralnej w katechetyczny przekaz wiary.” In Catechetica Porta Fidei, edited by Andrzej Kiciński and Piotr T. Goliszek, 39–48. Lublin: Natan, 2012.

Dziekoński, Stanisław. “Wychowanie moralne w katechezie.” In Katechetyka materialna, edited by Józef Stala, 135–93. Tarnów: Biblos, 2002.

Goliszek, Piotr T. “Wymiar moralny katechezy.” In Katecheza w swoich podstawowych wymiarach, edited by Jarosław Czerkawski, 89–115. Kielce: Jedność, 2013.

Goliszek, Piotr T. “Personalistic Moral Education in Catechesis.” In Roczniki Teologiczne 64, no. 11 (2017): 121–38.

Goliszek, Piotr T. “Communicating Faith through Catechesis.” In Studia Pastoralne 9, no. 9 (2013): 62–74.

Granat, Wincenty. Personalizm chrześcijański. Teologia osoby ludzkiej. Sandomierz: Wydawnictwo Diecezjalne w Sandomierzu, 2018.

Hołub, Grzegorz. Osoba w labiryncie decyzji moralnych. Bioetyka w perspektywie personalistycznej. Kraków: Wydawnictwo Św. Stanisława BM, 2014.

John Paul II. Apostolic Exhortation Familiaris consortio, November 22, 1981. Vatican City: Libreria Editrice Vaticana, 1981. www.vatican.va/content/john-paul-ii/en/apost_exhortations/ documents/hf_jp-ii_exh_19811122_familiaris-consortio.html.

John Paul II. Post-Synodal Apostolic Exhortation Reconciliatio et Penitentia. December 2, 1984. Vatican City: Libreria Editrice Vaticana, 1984. http://w2.vatican.va/content/john-paul-ii/en/apost_exhortations/documents/hf_jp-ii_exh_02121984_reconciliatio-et-paenitentia.html.

John Paul II. Encyclical Letter Veritatis splendor, August 6, 1993. Vatican City: Libreria Editrice Vaticana, 1993. http://w2.vatican.va/content/john-paul-ii/en/encyclicals/documents/hf_jp-ii_enc_06081993_veritatis-splendor.html.

Kowalczyk, Stanisław. Człowiek w poszukiwaniu wartości. Elementy aksjologii personalistycznej. Lublin: Wydawnictwo KUL, 2006.

Proietti Segnalini, Romolo. La pedagogia personalizzata e l’azione pedagogico-pastorale nella scuola. Rome: Pontificia Università Lateranense, 1990.

Wojtyła, Karol. “‘Podmiotowość i ‘to, co nieredukowalne w człowieku’.” In Osoba i czyn oraz inne studia antropologiczne, edited by Tadeusz Styczeń, Wojciech Chudy, Jerzy W. Gałkowski, Adam Rodziński, and Andrzej Szostek, 433–42. Lublin: TN KUL, 2000.

Wojtyła, Karol. Considerations on the Essence of Man. Rozważania o istocie człowieka. Lublin: Polskie Towarzystwo Tomasza z Akwinu; Rome: Societa Internazionale Tommaso D’Aquino, 2016.

Wojtyła, Karol. Wykłady lubelskie. Lublin: TN KUL, 1986.

Wojtyła, Karol. “Osoba i czyn.” In Osoba i czyn oraz inne studia antropologiczne, edited by Tadeusz Styczeń et al. Lublin: TN KUL, 2000.

Wojtyła, Karol. “Człowiek jest osobą.” Personalizm, no. 1 (2001): 59–64.

Wojtyła, Karol. “Personalizm tomistyczny.” Personalizm, no. 6 (2004): 57–66.

Zubrzycka-Maciąg, Teresa, and Piotr Goliszek. “The Personal Aspect of the Moral and Axiological Upbringing of Children and Adolescents.” Lubelski Rocznik Pedagogiczny 39, no. 2 (2020): 23–37.

Opublikowane
2020-11-30
Dział
Artykuły