Development of the Agency of Ukrainian Children – Forced Migrants: Tasks of School and Family
Abstrakt
Rozwój podmiotowości dzieci ukraińskich – przymusowych migrantów: zadania szkoły i rodziny
Artykuł ujawnia potencjał wpływu środowiska edukacyjnego i warunków wychowania rodzinnego na przejawianie własnej podmiotowości dzieci w kontekście współczesnych realiów ukraińskich, w szczególności migracji przymusowej. Wspieranie podmiotowości jest uznawane za ważne zadanie zapewnienia stabilności życia osoby i aktualizacji jej zasobów osobistych, których celem jest nie tylko dostosowanie się do rzeczywistości empirycznej, społeczno-kulturowej i egzystencjalnej, w której obecnie żyje, ale także jej samorozwoju. W tym celu zaprojektowano specjalną organizację środowiska edukacyjnego i systemu edukacji rodzinnej w zmienionych warunkach funkcjonowania życia.
Uzasadnione jest znaczenie zapewnienia wsparcia psychologicznego i pedagogicznego dla rozwoju podmiotowości uczniów. W tym celu zachęca się nauczycieli do stosowania humanitarnego podejścia do poznania i tworzenia obrazu świata u dziecka, ponieważ ukształtowane wartościowo-semantyczne nastawienie do przestrzeni wielokulturowej przyczynia się do jego osobistego rozwoju. Ponadto ważne jest opracowanie osobistej trajektorii edukacyjnej dla uczniów. Umożliwia to realizację ich osobistego potencjału i potrzeby samorozwoju. Wpływ rodziców jest przedstawiany jako ważny czynnik umożliwiający dzieciom zdobycie nowego doświadczenia samoświadomości. Wynika to z tego, że rodzice stosują metody pośredniego rodzicielstwa, wykazują pozytywne doświadczenia w przezwyciężaniu trudnych sytuacji życiowych, stwarzają sytuację sukcesu w socjalizacji dziecka. Szczególny nacisk kładzie się na współpracę rodziny i instytucji edukacyjnej w identyfikowaniu markerów podmiotowości, ich przejawów we wzorach zachowań i wartościach dzieci. Podkreśla się potrzebę sformułowania holistycznego i wartościowego stosunku dorosłych do pragnienia dziecka, aby być podmiotem zmiany i samorealizacji.
Bibliografia
Asmolov, A. Ot pedagogiki dressury, znanij, umenij i navykov – k pedagogike variativnogo razvivayushego smyslovogo obrazovaniya, http://asmolovpsy.ru/ru/motives/113 (22.01.2020).
Diialnisna samorealizatsiia osobystosti v osvitnomu prostori. Ed. S. Maksymenko. Kyiv: Vydavnychyi Dim „Slovo”, 2017.
Halian, O. „Pryntsyp subiektnosti osobystosti shkoliara u navchalno-vykhovnomu protsesi: teoretychne obgruntuvannia potreby zaprovadzhennia.” Visnyk Chernihivskoho natsionalnoho pedahohichnoho universytetu imeni T.H. Shevchenka, Seriia: Pedahohichni nauky (2017), 144: 343-347.
Halian, O., Gera Т. „Markery subiektnosti osobystosti v diahnostytsi subiektyvnoi yakosti zhyttia y osobystisnoi samorealizatsii vymushenykh pereselentsiv.” Naukovyi visnyk Khersonskoho derzhavnoho universytetu. Seriia Psykholohichni nauky (2017), 2, 1: 69-73.
Halian, O., Halian, I. “Specyfika pomocy psychologicznej dla rodzicow w realizacji skutecznych strategii wychowania rodzinnego.” Pedagogika rodziny. Family Pedagogy (2013), 3(4): 203-213.
Ilin, V. “Gumanitarnoe znanie v kontekste sovremennoj kultury.” Nasha vlast: dela i lica (2012), 5-6(120), http://nashavlast.ru/article_description/135/2120.html (20.01.2020).
Klochko, V. Samoorganizaciya v psihologicheskih sistemah: problemy stanovleniya mentalnogo prostranstva lichnosti. Tomsk: Tomskij gosudarstvennyj universitet, 2005.
Ksenofontova, А. “Tehnologiya razvitiya subektnoj pozicii uchashegosya.” Vestnik Chelyabinskogo gosudarstvennogo pedagogicheskogo universiteta (2016), 7: 77-81.
Martin, K. Learner-Centered Innovation: Spark Curiosity, Ignite Passion and Unleash Genius. London: IMPress, LP, 2018.
Olszewski, K., Talik, E., Oleś, M. “Martwienie się młodzieży w okresie dorastania a percepcja postaw rodzicielskich.” Psychologia rozwojowa (2016), 21, 3: 89-103. DOI:10.4467/2084 3879pr.16.018.5529.
Rogers, C.R. Freedom to Learn for the 80s. Columbus, OH: Charles E. Merrill Publishing Company, 1983.
Rubinshtejn, S. Bytie i soznanie. Chelovek i mir. Sankt-Peterburg: Piter, 2003.
Samoproektuvannia osobystosti u dyskursyvnomu prostori. Ed. N. Chepelieva. Kyiv: Pedahohichna dumka, 2016.
Serkowska-Mąka, J. “Szkoła dla Innego. Filozofia i pedagogika dialogu w edukacji międzykulturowej.” Studia Paedagogica Ignatiana (2019), 22, 1: 52-72. DOI:10.12775/SPI.2019.1.003.
Skotna, N. Osoba v rozkolotii tsyvilizatsii: osvita, svitohliad, dii. Lviv: Ukrainski tekhnolohii, 2005.
Tomaszek, K. “Wielowymiarowość zaangażowania uczniów w aktywności szkolne.” Psychologia rozwojowa (2017), 22, 1: 29-45. DOI:10.4467/20843879PR.17.002.6416.
Wołpiuk-Ochocińska, A., Marmola, M. “Percepcja technik wychowawczych rodziców a zadowolenie z życia młodych osób w okresie adolescencji i wczesnej dorosłości.” Psychologia rozwojowa (2018), 23, 3: 39-54. DOI:10.4467/20843879pr.18.015.9356.
Copyright (c) 2020 Roczniki Teologiczne
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.