Moral Renewal as a Socio-Religious Imperative and the Destructive Actions of an Oppressive Totalitarian State: in the Context of Cardinal Stefan Wyszyński’s Personalistic Concept of Social Life

Abstrakt

Odnowa moralna jako imperatyw społeczno-religijny wobec destruktywnych działań totalitarnego państwa opresyjnego: w kontekście personalistycznej koncepcji życia społecznego kardynała Stefana Wyszyńskiego

Historyczna spuścizna i destruktywne działania totalitarnego państwa opresyjnego PRL-u wiązały się z poważnymi zagrożeniami życia społeczno-kulturowego Narodu. Powaga sytuacji łączyła się w tym kontekście zarówno z uwarunkowaniami geopolitycznymi, jak również z szeregiem niedomogów systemowych państwa komunistycznego ideologicznie wrogiego wobec chrześcijaństwa, jak również rodzimej kultury. Istotną jednak rolę odgrywały także niebezpieczne nałogi i narodowe wady moralne. Specyfika sytuacji domagała się zatem bezwzględnego przeciwstawienia się powyższym problemom ze strony wszystkich struktur społecznych Narodu. Zdaniem Kardynała Wyszyńskiego nie chodziło tu jedynie o przezwyciężenie takiej czy innej wady narodowej, ale wymagana była całościowa przemiana moralna w duchu kultury chrześcijańskiej, która mogłaby stać się religijno-społecznym programem moralnego odrodzenia Narodu.

Odnowa moralna stała się zatem nieodzownym warunkiem pozytywnych przemian w Polsce. Realizuje się ona w ramach wspólnoty Kościoła, który głosząc ewangeliczne orędzie o odkupieniu dokonanym w Jezusie Chrystusie i nawołując do wierności wobec sakramentalnej łaski Chrztu Świętego, ukazuje jednocześnie drogi i środki odnowy wszelkich struktur życia społecznego w ich konkretnej rzeczywistości dziejowej. W tym kontekście, prowadzony za pomocą różnorakich środków i metod programowy proces laicyzacji i ateizacji stanowił zatem ogromne zagrożenie zarówno dla kultury i tożsamości Polaków, jak też dla życia religijnego i moralnego Narodu.

Fundamentem odnowy moralnej życia społecznego staje się odrodzenie w Chrystusie realizowane na drodze metanoi i pojednania z Bogiem. Wymaga to jednak radykalnego zwrotu ku Bogu, czego następstwem staje się przemiana sumień oraz pogłębienie świadomości i wrażliwości moralnej osoby ludzkiej, rodziny – a w konsekwencji również Narodu. Zmiana sposobu myślenia i wartościowania pociąga za sobą przemianę postaw, które ukierunkowane na świętość prowadzą do chrześcijańskiej doskonałości w Chrystusie. Tym samym, powrót do Boga przez Maryję (Soli Deo per Mariam) staje się więc podstawą odnowy moralnej całej rzeczywistości życia społecznego. Dokonuje się on zarówno na drodze ciągłej przemiany przeobrażającej serca i postawy poszczególnych ludzi oraz całej społeczności w wymiarze sakramentalnego pojednania z Bogiem w Kościele.