Jana Pawła II wstęp do pneumatologii narodów
Abstrakt
Jak zdefiniować pneumatologię narodów w świetle nauczania Jana Pawła II? Czy działanie Ducha Świętego w narodzie jest jednorazowe i ekskluzywne, czy jest częścią tajemnicy odkupienia i działaniem w całym Kościele? Odpowiedzi na te pytania odnaleźć można w przemówieniach i homiliach Jana Pawła II wygłoszonych podczas jego pierwszej pielgrzymki do Polski i studiując jego pierwszą encyklikę Redemptor hominis. W nich wskazane jest źródło poszukiwań definicji pneumatologii narodów, a bije ono z Soboru Watykańskiego II, który wezwał do odczytywania znaków czasu i wyjaśniania ich w świetle Ewangelii. To Sobór zachęcił do wzmożenia zainteresowania działaniem Ducha Świętego w takich obszarach, jak rozwój porządku społecznego i bieg historii ludzkiej. Właśnie tu znajdujemy podstawy do mówienia o pneumatologii narodów i obserwacji obecności Ducha Świętego w historii narodów. Jan Paweł II odpowiada na to wezwanie i realizuje je od pierwszych dni pontyfikatu, wskazując, że Kościół bierze swój początek w wieczerniku, a przez Kościół ludy i narody wprowadzane są do mistycznego ciała Jezusa Chrystusa. Wszelkie późniejsze gesty i symbole wyrażone w chrztach poszczególnych narodów są jedynie odpowiedzią na ten najważniejszy akt – zesłanie Ducha Świętego.
Bibliografia
Bazyli Wielki, O Duchu Świętym, tł. A. Brzóstowska, Warszawa 1999.
Urs von Balthasar H., Sobór Ducha Świętego: apostolska wizja Kościoła, w: L. Balter (red.), Duch Odnowiciel, Poznań 1998, s. 167-182.
Bartnik Cz., Duch Święty a hamartologia, w: Jan Paweł II, Dominum et Vivificantem. Tekst i komentarze, Lublin 1994, s. 161-171.
Czaja A., Kościół jako komunia w Duchu Świętym: Koncepcja kardynała Józefa Ratzingera, w: J. Cichoń (red.), Ratio et revelatio. Z refleksji filozoficzno-teologicznych. Księga pamiątkowa dedykowana Księdzu Profesorowi Józefowi Herbutowi z okazji 65. rocznicy urodzin, Opole 1998, s. 351-368.
Czaja A., Credo in spiritum vivificantem: Pneumatologiczna interpretacja Kościoła jako komunii w posoborowej teologii niemieckiej, Lublin 2003.
Congar Y., Wierzę w Ducha Świętego, t. II, tł. L. Rutowska, Warszawa 1995.
Dalbesio A., Duch Święty w Nowym Testamencie, w Kościele, w życiu chrześcijańskim, Kraków 2001.
Dagens C., Duch Święty, Krzyż Chrystusa a historia ludzi, „Communio”, 8(1988), nr 1, s. 61-75.
Hryniewicz W., „Duchowi Świętemu Pan powierzył człowieka”: Rozważania o doświadczeniu Ducha Świętego w chrześcijaństwie wschodnim, w: A.L. Szafrański (red.), Dominum et vivificantem. Tekst i komentarze, Lublin 1999, s. 261-286.
Jakubowski M., Nowe dary Ducha Świętego dla Polski, „W Drodze”, (1994), nr 9, s. 93-98.
Napiórkowski C., Działanie Ducha Świętego w Kościele, „Wiadomości Diecezjalne Siedleckie”, 66(1997), z. 12, s. 523-534.
Pek K., Trylogia: Wierzę w Ducha Świętego, w: S.C. Napiórkowski, A. Czaja, K. Pek (red.), Yves Congar 1904-1995, Lublin, 1998, s. 77-83.
Warzeszak J., Działanie Ducha Świętego w świecie i w Kościele według średniowiecznej szkoły franciszkańskiej, Niepokalanów 1992.
Warzeszak J., Pneumatologia współczesna, Warszawa 2009.
Copyright (c) 2020 Roczniki Teologiczne
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
