Modello di comunicazione nella prospettiva ecclesiologica
Abstrakt
Model komunikacji w perspektywie eklzejologii
Artykuł omawia ideę komunikacji pomiędzy Bogiem a człowiekiem w kontekście Kościoła, odwołując się do różnych modeli komunikacji, a w sposób szczególny do modelu rozumienia i interpretacji Gianni Losito, socjologa włoskiego. Najpierw autor stara się wyjaśnić, dlaczego temat ten jest ważny dla współczesnej teologii i eklezjologii. W kolejnej części artykułu następuje próba opisania i definicji dwóch kluczowych pojęć dla tematu, a mianowicie, co rozumiemy przez słowo „komunikacja” oraz „publiczność”, co w terminologii teologicznej możemy rozumieć jako wspólnota. Jak można zauważyć, pojęcia te nie są jednoznaczne i nie da się podać jednej, zwięzłej definicji ze względu na wielość form i zakresów wyżej wymienionych terminów. W ostatniej części następuje krótka charakterystyka różnych modeli komunikacji międzyludzkiej oraz szersze opisanie jednego z nich jako, według autora, najbardziej przydatnego i odpowiadającego relacjom pomiędzy Bogiem a człowiekiem oraz pomiędzy poszczególnymi osobami ludzkimi. Model Gianni Losito opisuje bardzo wyraźnie dwie fazy procesu komunikacji, jakim jest proces rozumienia danego komunikatu i proces jego interpretacji, co powoduje, że każda osoba może wydobyć z danego komunikatu to, co dla niej najważniejsze lub bardziej przemawiające ze względu na jej sytuację życiową czy kondycję ludzką.
Bibliografia
Giovanni Paolo II. Lettera apostolica Il rapido sviluppo. Vaticano: Libreria Editrice Vaticana, 2005.
Sobór Watykański II. Dekret o środkach społecznego przekazu Inter mirifica. Pallottinum: Poznań, 2002.
Arcuri, Luciano, Castelli, Luigi. La trasmissione dei pensieri. Un aproccio psicologico alle comunicazioni di massa. Padova: Decibel editrice, 1996.
Capecchi, Saveria. L’audience “attiva”. Effetti e usi sociali dei media. Roma: Carocci, 2011.
Fabris, Giampaolo. La comunicazione pubblicitaria. Milano: Etas/Kompass, 1968.
Fanchi, Mariagrazia. L’audience. Storia e teorie. Roma–Bari: Laterza, 2014.
Gagliardi, Carlo. “Pubblico”. In La comunicazione, Dizionario di scienze e tecniche, editori Franco Lever, Cesare P. Rivoltella, Adriano Zanacchi, 926-930. Roma: Rai Libri, 2002.
Gili, Guido, Colombo, Fausto. Comunicazione, cultura, società. L’approccio sociologico alla relazione comunicativa. Brescia: La Scuola, 2012.
Kuc, Leszek. Krótki traktat o teologii komunikacji. Leszno: Lumen, 1997.
Livingstone, Sonia. Making sense of television. The psychology of audience interpretation. London: Routledge, 1998.
Livolsi, Marino. Manuale di sociologia della comunicazione. Roma–Bari: Laterza, 2000.
Losito, Gianni. Il potere del pubblico. La fruizione dei mezzi di comunicazione di massa. Roma: Carocci, 2002.
Mcquail, Denis. L’analisi dell’audience. Bologna: Mulino, 2001.
Nadbrzeżny, Antoni. „Wspólnota (w teologii)”. In: Encyklopedia Katolicka, t. 20, editore Edward Gigilewicz, 1000-1001. Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2014.
Rovigatti, Vitaliano. Scienza dell’opinione pubblica. Cinisello Balsamo: Edizioni Paoline, 1985.
Wolf, Mauro. Teorie delle comunicazioni di massa. Milano: Bompiani, 1991.
Copyright (c) 2020 Roczniki Teologiczne

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.