Duszpasterstwo rodzin jako działalność zbawcza Kościoła

Abstrakt

Działalność zbawcza Kościoła realizowana jest w różnych płaszczyznach: Kościoła powszechnego, diecezji i wspólnoty parafialnej. Na wszystkich tych płaszczyznach życia Kościoła działalność zbawcza wyraża się w różnych formach pastoralnych. Wśród tych form priorytetowe miejsce zajmuje duszpasterstwo rodzin. Istotą duszpasterstwa rodzin jako działalności zbawczej jest odkrywanie Bożego planu dotyczącego małżeństwa i rodziny, a także pomoc małżonkom i rodzinie w jego realizacji. Ponieważ większość ludzi powołana jest do życia w małżeństwie i rodzinie, pozostają one w centrum całościowej działalności zbawczej Kościoła. W odniesieniu do małżeństw i rodzin Kościół realizuje swoją troskę przede wszystkim przez duszpasterstwo rodzin. W tym sensie duszpasterstwo rodzin jest kluczowym elementem całościowej działalności zbawczej Kościoła.

Według adhortacji apostolskiej Familiaris consortio duszpasterstwo rodzin jako działalność zbawcza Kościoła zmierza do urzeczywistnienia wspólnoty wiary i miłości przez głoszenie słowa Bożego, sprawowanie liturgii i świadectwo życia chrześcijańskiego. Ma ono prowadzić ludzi w ich codziennym życiu małżeńsko-rodzinnym do osobowego spotkania z Bogiem w wierze i miłości (por. FC 65-73). Obszary duszpasterstwa rodzin jako działalności zbawczej Kościoła są zróżnicowane. Można je sprowadzić do pięciu: obrona życia ludzkiego; przygotowanie do małżeństwa i życia w rodzinie; pomoc rodzinie; poradnictwo rodzinne i pedagogizacja rodziców oraz troska o rodziny w sytuacjach szczególnych. W każdym obszarze duszpasterstwa rodzin jest kilka zadań szczegółowych.