The Language of the Contemporary Preaching of the Gospel: With the Suggestions of the Pope Francis

  • Henryk Sławiński The Pontifical University of John Paul II in Krakow
Keywords: language; preaching; the form of preaching; Evangelii Gaudium

Abstract

This article deals with the language of communication of the Gospel. At the first place the reader finds the explanations about the sources from which homiletics—as a part of practical theology as well as a discipline dealing with the language of preaching—takes guidance. They are: God’s revelation transmitted in the Scriptures and in the Tradition of the Church, the indications of the Holy See, the liturgy, and secular disciplines dealing with correctness and the art of speaking such as rhetoric and grammar.

Over the centuries homiletics managed to developed the indications concerning the language of communication of the Gospel. They have been enriched recently by numerous suggestions of the Pope Francis. Some of them are analyzed and presented in this paper. Among them: the simplicity of the language and its adaptation to the intelligence and perception of the listeners, the brightness, the warmth and familiarity, imagery and beauty, creativity and conciseness, and—a positive tone. One can not forget that the language expresses the person. The care for the language means in consequence the care for the deep human, intellectual, spiritual, and pastoral formation of the preachers.

References

Arystoteles: Retoryka. Tł. H. Podbielski. Warszawa: PWN 2008.

Benedykt XVI: Adhortacja apostolska Sacramentum Caritatis (22.02.2007).

Bronk A., Herbut J., Kurcz I., Synowiec H.: Język. W: Encyklopedia katolicka. T. 8. Lublin: TN KUL 2000 kol. 1.

bz, Salon Książki w Turynie: papieskie homilie bestsellerem. http://pl.radiovaticana.va/news/ 2014/05/14/salon_ksi%C4%85%C5%BCki_w_turynie:_papieskie_homilie_bestsellerem/pol-799300 (dostęp 15.05.2014).

Calvelli-Adorno F.: Über die religiöse Sprache. Frankfurt: J. Knecht 1965.

Dubisz S., Nagajowa M., Puzynina J.: Język i my. Warszawa: WSiP 1996.

Franciszek: Adhortacja apostolska o głoszeniu Ewangelii w dzisiejszym świecie Evangelii gaudium (24.10.2013).

Homilías no deben durar más de ocho minutos, dice autoridad vaticana, http://www.aciprensa.com/ noticia.php?n=28744 (dostęp 15.05.2014).

Jan Paweł II: Encyklika Ut unum sint (25.05.1995).

Kongregacja ds. Duchowieństwa: Kapłan głosiciel słowa, szafarz sakramentów i przewodnik wspólnoty w drodze do trzeciego tysiąclecia chrześcijaństwa (19.03.1999). Tarnów: Biblos 1999.

Kongregacja Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów: Instrukcja Liturgiam authenticam (28.03. 2001).

Matuszczyk B.: Oczekiwania słuchaczy słowa Bożego wobec języka kazań. W: Mowa żywa. Wybrane aspekty komunikacji kaznodziejskiej. Red. J. Twardy, W. Broński, J. Nowak. Kielce: Współczesna Ambona 2005 s. 89-99,

Messori V.: Problem homilii. Kilka pokornych rad niedzielnego „słuchacza”. W: N. Bux. Jak chodzić na Mszę i nie stracić wiary. Kraków: Wydawnictwo św. Stanisława BM 2011 s. 207-222.

Morales J.: Wprowadzenie do teologii. Tł. P. Rak. Kraków: Wydawnictwo M 2006.

Müller K.: Homiletyka na trudne czasy. Tł. M. Mijalska. Kraków: Wydawnictwo M 2003.

Panuś K.: Exemplum a postulat zwiększenia obrazowości współczesnego kazania „Ateneum Kapłańskie” 1999 nr 132 s. 367-382.

Panuś K.: Jeszcze o obrazowości w kazaniu „Współczesna Ambona” 1992 nr 2 s. 161-163.

Panuś K.: Zarys historii kaznodziejstwa w Kościele katolickim. Kraków: Wydawnictwo M 1999.

Paweł VI: Adhortacja apostolska Evangelii nuntiandi (8.12.1975).

Paweł VI: Encyklika Ecclesiam suam (6.08.1964).

Pierce B.J.: Culture and Incarnation: A New Pentecost. „Chicago Studies” 1998 no. 1 (37) s. 75-86.

Przyczyna W., Siwek G.: Język Kościoła w Polsce pod koniec drugiego tysiąclecia „Ateneum Kapłańskie” 1999 nr 3 (541) s. 335-354.

Przyczyna W., Siwek G.: Metodologia teologii homiletycznej. W: Metodologia teologii praktycznej. Kraków: Wydawnictwo M 2011 s. 70-84.

Rončáková T.: Czy Kościół może mówić językiem mediów? Podsumowanie badań jakościowych dotyczących przekazu przesłań religijnych w mediach „Colloquia Theologica Ottoniana” 2/2012 s. 163-186.

Schwarz A.: Jak pracować nad kazaniem. Tł. S. Kawecki. Warszawa: Wydawnictwo Archidiecezji Warszawskiej 1993.

Siwek G.: Blaski i cienie współczesnego przepowiadania. Przewodnik dla kaznodziejów i homilistów. Kraków: Wydawnictwo M 2007.

Siwek G. Przepowiadać skuteczniej. Kraków: Wydawnictwo M 1992.

Sławiński H.: Problem języka w nauczaniu religii wśród młodzieży „Ateneum Kapłańskie” 2013 nr 626 s. 109-128.

Sławiński H. Troska Kościoła o poprawę jakości homilii: od synodu o Eucharystii i Sacramentum Caritatis do synodu o słowie Bożym i Verbum Domini. „Colloquia Theologica Ottoniana” 1/2012 s. 37-62.

Święta Kongregacja Obrzędów: Instrukcja o kulcie Eucharystii Eucharisticum mysterium (25.05. 1967).

XII Zwyczajne Zgromadzenie Ogólne Synodu Biskupów. Propositiones, http://www.vatican.va/ roman_curia/synod/documents/rc_synod_doc_20081025_elenco-prop-finali_it.html (dostęp 15.05.2014).

Zdunkiewicz-Jedynak D.: Rola czasownikowej kategorii osoby w kształtowaniu relacji między kaznodzieją i słuchaczami (na materiale tekstów kaznodziejskich stanu wojennego). W: Fenomen kazania. Red. W. Przyczyna. Kraków: [b.w.] 1994 s. 146-156.

Zdunkiewicz-Jedynak D.: Słuchacze kazań po odzyskaniu wolności w 1989 r. W: Słuchacz Słowa. Red. W. Przyczyna. Kraków: Poligrafia Salezjańska 1998 s. 243-253.

Zdunkiewicz-Jedynak D.: Usytuowanie słuchacza w kazaniu. W: Słuchacz Słowa. Red. W. Przyczyna. Kraków: Poligrafia Salezjańska 1998 s. 278-286.

Zerfass R.: Od aforyzmu do kazania. Tł. G. Siwek. Kraków: Poligrafia Salezjańska 1995.

Published
2019-12-05
Section
Articles