Resocjalizacyjne konteksty kształcenia zawodowego skazanych, czyli kilka słów o wzbudzaniu w skazanym woli współdziałania w kształtowaniu jego społecznie pożądanej postawy
Article Sidebar
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Main Article Content
Abstrakt
Celem artykułu jest przedstawienie problematyki nauczania osadzonych w jednostkach penitencjarnych jako czynnika ich resocjalizacji, a także ukazanie potencjału i możliwości Służby Więziennej w kształceniu osób pozbawionych wolności. W dobie rosnących wymagań rynku pracy w zakresie poziomu wykształcenia nauczanie skazanych w jednostkach penitencjarnych jest nieodzowne i ma ogromne znaczenie. Bez wykształcenia, przygotowania zawodowego, rekwalifikacji zawodowej readaptacja osadzonych jest bardzo utrudniona. Gotowość do podjęcia aktywności w celu zdobycia nowych umiejętności pozwalających na utrzymanie zatrudnienia świadczy o pewnej elastyczności jednostki i jest pozytywnym prognostykiem readaptacji społecznej, co bezsprzecznie wpisuje się w cel wykonywania kary pozbawienia wolności.
Article Details
Bibliografia
Ciosek, M. (2008b). Zakład karny jako instytucja resocjalizacyjna. W: B. Urban, J.M. Stanik, (red.), Resocjalizacja (s. 326-344). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Czapów, Cz. (1993). Resocjalizacja. W: W. Pomykało (red.), Encyklopedia pedagogiczna (s. 682-685). Warszawa: Fundacja Innowacja.
Kalinowski, M. (2008a). Struktura procesu resocjalizacji. W: B. Urban, J.M. Stanik (red.), Resocjalizacja (s. 234-236). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Kalinowski, M. (2008b). Zasady wychowania resocjalizującego. W: B. Urban, J.M. Stanik (red.), Resocjalizacja (s. 237-239). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Konopczyński, M. (2015). Pedagogika resocjalizacyjna: w stronę działań kierujących. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
Machel, H. (2003). Więzienie jako instytucja karna i resocjalizacyjna. Gdańsk: Wydawnictwo Arche.
Nowa encyklopedia powszechna PWN (1996). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Pierzchała, K. (2006). Poczucie powinności i odpowiedzialności u młodzieży katolickiej. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
Pierzchała, K. (2013). Kapelan więzienny w procesie resocjalizacji penitencjarnej. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
Pierzchała, K. (2015). Skazani ale nie potępieni. Wyd. II uzupełnione. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
Pierzchała, K. (2016). Destygmatyzacja przestępców w świetle Magisterium Kościoła oraz poglądów na resocjalizację. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
Pierzchała, K. (2017). Wina – prawo – kara. Prawne i psychopedagogiczne aspekty resocjalizacji penitencjarnej [Fault – Law − Penalty. Legal and Psycho and Pedagogical Aspects of Penitentiary Rehabilitation]. Probacja, 3, 91-117.
Pierzchała, K. (2018). Możliwości kształcenia ustawicznego służby więziennej oraz osadzonych [The Opportunities of Lifelong Education for Prison Officers and Prisoners]. W: E. Stokowska-Zagdan, J. Flanz (red.), Kształcenie ustawiczne. Wymiar interdyscyplinarny (s. 90-98). Skierniewice: Wydawnictwo PWSZ.
Pytka, L. (2005). Pedagogika resocjalizacyjna: wybrane zagadnienia teoretyczne, diagnostyczne i metodyczne. Warszawa: APS im. Marii Grzegorzewskiej.
Pytka, L. (2008). Różne ujęcia definicji resocjalizacji. W: B. Urban, J.M. Stanik (red.), Resocjalizacja (s. 73-76). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.