Prekursorskie formy kształcenia w warunkach instytucji totalnej
Article Sidebar
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Main Article Content
Abstrakt
W artykule ujęto funkcjonowanie jednostki w warunkach instytucji totalnej na przykładzie więzienia, ze szczególnym uwzględnieniem jej udziału w procesie nauczania i samokształcenia się. Omówiono usankcjonowane obecnie przez ustawodawcę dostępne formy nauczania w warunkach odbywania kary oraz stan podmiotowy i przedmiotowy struktury więziennej oświaty. Szczególny akcent położono na omówienie uczestnictwa grupy skazanych w studiach wyższych na poziomie licencjatu/inżyniera w ramach dwóch projektów realizowanych w Areszcie Śledczym w Radomiu i Areszcie Śledczym w Lublinie. Przedstawiono zarys problematyki eksperymentu, za jaki należy uznać taką formę edukacji skazanych, oraz wynikające z procesu i jego realizacji wartości adaptowane przez osoby biorące w nim udział.
Article Details
Bibliografia
Hołyst, B. (1984). Bariery resocjalizacji penalnej. W: B. Hołyst (red.), Problemy współczesnej penitencjarystyki w Polsce (t. 1). Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze.
Kalaman, M. (2014). Studia wyższe – formą resocjalizacji skazanych? [Vysokoškolské vzdelanie – formu resocializácie väzňov?]. W: J. Danek, M. Droščák (red.), Súčasnost’ a perspektívy vysokoškolskeho vzdelávania. Trnava: Univerzita sv. Cirila a Metoda v Trnave. Sekcia vysokoškolskej Pedagogiky Slovenskej Pedagogickej Spoločnosti pri SAV. Pedagogica Actualis VI.
Kalaman, M. (2016). Edukacja więźniów na poziomie studiów wyższych – oczekiwania i nadzieje. W: D. Kowalczyk, A. Szecówka, S. Grzesiak (red.), Resocjalizacja penitencjarna w kontekstach interdyscyplinarnych (s. 236-254). Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.
Linowski, K. (2013). O szczebel wyżej, czyli studia stacjonarne dla skazanych. W: K. Jędrzejak, M.R. Kalaman, R. Poklek (red.), 20 lat działalności Polskiego Towarzystwa Penitencjarnego. Refleksje i impresje jubileuszowe. Kalisz: Centralny Ośrodek Szkolenia Służby Więziennej, Polskie Towarzystwo Penitencjarne.
Machel, H. (2003). Więzienie jako instytucja karna i resocjalizacyjna. Gdańsk: Wydawnictwo Arche.
Maciejewski, J. (2014). Grupy dyspozycyjne. Analiza socjologiczna. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.
Moczydłowski, P. (2002). Drugie życie więzienia. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Łośgraf.
Pierzchała, K. (2013). Kapelan więzienny w procesie resocjalizacji penitencjarnej. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
Pierzchała, K. (2015). The Process of Social Reintegration of Convicts on the Background of World Penitentiary System. The Analytical and Synthetic Outline of the Issue. [Proces readaptacji społecznej skazanych na tle światowego systemu penitencjarnego. Zarys analityczno-syntetyczny zagadnienia]. Polskie Towarzystwo Nauk Politycznych i Polska Akademia Nauk. Polish Political Science Yearbook 44, 154-170.
Pierzchała, K. (2018). Możliwości kształcenia ustawicznego służby więziennej oraz osadzonych. W: E. Stokowska-Zagdan, J. Flanz (red.), Kształcenie ustawiczne. Wymiar interdyscyplinarny (s. 90-98). Skierniewice: Wydawnictwo PWSZ.
Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 lutego 2004 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu prowadzenia nauczania w zakładach karnych (Dz. U. nr 37, poz. 337).
Sztompka, P. (2007). Socjologia. Kraków: Wydawnictwo Znak.
Szymanowski, T., Świda, Z. (1998). Kodeks karny wykonawczy. Komentarz. Ustawy dodatkowe, akty wykonawcze. Warszawa: Wydawnictwo Librata.