Przywództwo w kontekście problematyki bezpieczeństwa

Main Article Content

Brunon Hołyst

Abstrakt

Zagadnienie przywództwa nurtuje wielu współczesnych badaczy różnych dyscyplin naukowych, w tym również tych, którzy są zainteresowani problemem bezpieczeństwa. Obecnie wyróżnia się trzy podstawowe modele przewodzenia w grupie: autokratyczny, demokratyczny i przyzwalający. Sposoby kierowania innymi zostały opisane w literaturze i są wyraźnie zdefiniowane. Mimo że nadawano im różne określenia, wszystkie łączy wspólna cecha: oscylują między dwoma biegunami, czyli autokratyzmem i demokratyzmem.

Article Details

Dział
Artykuły

Bibliografia

Bass, B.M., Steidlmeier, P. (2004). Ethics, Character, and Authentic Transformational Leadership Behavior. W: J.B. Ciulla (red.), Ethics. The Heart of Leadership. London: Quorum Books.
Bresnen, M.J. (1995). All things to all People? Perceptions, Attributions and Constructions of Leadership. Leadership Quarterly, 6 (4), 495-513.
Brzezińska, E., Paszkowska-Rogacz, A. (2009). Człowiek w firmie. Bez obaw i z ochotą. Warszawa: Difin.
Burns, J.M. (1978). Leadership. New York: Harper & Row.
Etzioni, A. (2004). Wspólnota responsywna: perspektywa komunitariańska. W: P. Śpiewak (wyb.), Komunitarianie. Wybór tekstów. Warszawa: Aletheia.
Hersey, P., Blanchard, K.H. (1996). Management of Organizational Behavior: Utilizing Human Resources. Englewood Cliffs: Prentice Hall.
Hołyst, B. (2015). Bezpieczeństwo społeczeństwa. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Key, V.O. (1961). Public Opinion and American Democracy. New York: Alfred A. Knopf.
Lewin, K. (1946). Action Research and Minority Problems. Journal of Social Issues, 2(4), 34-46.
Manheim, K. (1974). Człowiek i społeczeństwo w dobie przebudowy. Warszawa: PWN.
Ossowska, M. (2000). Normy moralne. Próba systematyzacji. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Oyster, C.K. (2002). Grupy. Poznań: Zysk i S-ka.
Pareto, V. (1994). Uczucia i działania. Warszawa: PWN.
Pietrzak, H., Hałaj, J.B. (2000). Psychologia społeczna w praktyce. Rzeszów: Wyższa Szkoła Pedagogiczna.
Robbins, S.P. (2003). Prawdy o kierowaniu ludźmi… i tylko prawdy. Warszawa: PWE.
Sandel, M. (2004). Republika proceduralna i nieuwarunkowana jaźń. W: P. Śpiewak (wyb.), Komunitarianie. Wybór tekstów. Warszawa: Aletheia.
Sartori, G. (1994). Teoria demokracji. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Schultz, D.P., Schultz, S.E. (2002). Psychologia a wyzwania dzisiejszej pracy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Szczupaczyński, J. (2012). Etyczny wymiar przywódczej komunikacji. Studia Politologiczne, 25, 279-301.
Waszkiewicz, J. (1995). Waleczność, przywództwo, komunikacja – dylematy kształcenia elit dla demokracji. Zeszyty Naukowe WSO im. T. Kościuszki, 2, 32-39.