Odpowiedzialność asystenta we wspólnocie „Arka” Jeana Vaniera w analogii do odpowiedzialności wychowawczej rodziców
Article Sidebar
Opublikowane:
lis 14, 2019
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Słowa kluczowe:
odpowiedzialność wychowawcza; rodzina; wspólnota; Jean Vanier; Arka
Main Article Content
Abstrakt
W artykule poruszony został problem odpowiedzialności wychowawczej. Funkcję rodziców w tym zakresie odniesiono do roli asystenta wspólnoty „Arka”, poszukując pewnych analogii w funkcjonowaniu obu wspólnot. Jean Vanier – założyciel „Arki”, opisując rolę asystenta we wspólnocie, określa istotę jego odpowiedzialności. Wskazuje na fakt, iż odpowiedzialność wiąże się z przyjęciem roli autorytetu, przy jednoczesnej świadomości własnych braków. Podkreśla znaczenie relacji interpersonalnych i wskazuje na zadania spoczywające na „odpowiedzialnym” z nimi związane. Uczy, jak przyjmować odpowiedzialność i jak się nią dzielić. W artykule dokonuje się odniesienia powyższych wskazań do odpowiedzialności wychowawczej rodziców.
Article Details
Numer
Dział
Artykuły
Bibliografia
Albińska, M. (2004). Odpowiedzialność. W: T. Pilch (red.), Encyklopedia Pedagogiczna XXI wieku (t. 3, s. 773-774). Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Żak.
Anderson, C. (2012). Reflecting on practice in l’Arche. Compass, 46(1), 38-40.
Chałas, K. (2006). Wychowanie ku wartościom: elementy teorii i praktyki. T. 1. Lublin–Kielce: Jedność.
Chłodna-Błach, I. (2016). Odpowiedzialność. W: Encyklopedia Aksjologii Pedagogicznej (s. 670 671). Radom: POLWEN.
Chudy, W. (2003). Filozofia kłamstwa. Kłamstwo jako fenomen zła w świecie osób i społeczeństw. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Volumen.
Curtis, C. (2017). Jean Vanier and L’Arche: A Pedagogy of Vocation for Forming Compassionate Students. Perspectives In Religious Studies, 44(4), 445-461.
Domagała-Zyśk, E. (2009). Elementy „filozofii niepełnosprawności” Jeana Vaniera a współczesne tendencje rozwiązywania problemów osób z niepełnosprawnością. W: A. Szudra, K. Uzar (red.), Personalistyczny wymiar filozofii wychowania (s. 279-291). Lublin: Wydawnictwo KUL.
Gałkowski, S. (2003). Rozwój i odpowiedzialność. Antropologiczne podstawy koncepcji wychowania moralnego. Lublin: Wydawnictwo KUL.
Gałkowski, S. (2016). Długomyślność. Wprowadzenie do filozofii wychowania. Kraków: Akademia Ignatianum.
Gogacz, M. (1993). Podstawy wychowania. Niepokalanów: Wydawnictwo Ojców Franciszkanów.
Higgins, M.W. (2009). Messy Love. Jean Vanier’s L’Arche. Commonweal, 136(9), 10.
Jonas, H. (1996). Zasada odpowiedzialności. Etyka dla cywilizacji technicznej (tłum. M. Klimowicz). Kraków: Wydawnictwo „Platan”.
Kornas-Biela, D. (2016). Miłosierdzie w wychowaniu osób z niepełnosprawnością. Perspektywa pedagogiki chrześcijańskiej. Roczniki Pedagogiczne, 8(44), 3, 39-64.
Krasnodębski, M. (2008). Człowiek i paideia. Realistyczne podstawy filozofii wychowania. Warszawa: Szkoła Wyższa Przymierza Rodzin.
Kupisiewicz Cz., Kupisiewicz M. (2009). Słownik pedagogiczny. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Łuczyński, A. (2016). Odpowiedzialność wychowawcza. W: Encyklopedia Aksjologii Pedagogicznej (s. 673-679). Radom: POLWEN.
Nowak, M. (1998). Funkcja wychowawcza matki i ojca według pedagogii personalistyczno-chrześcijańskiej. Roczniki Nauk Społecznych, 26(2), 107-140.
Nowak, M. (2005). Wychowanie do wolności i odpowiedzialności. W: F. Adamski (red.), Wychowanie personalistyczne: wybór tekstów (s. 341-362). Kraków: Wydawnictwo WAM.
Olbrycht, K. (1995). Odpowiedzialność pedagoga. W: K. Olbrycht (red.), Edukacja aksjologiczna. T. 2: Odpowiedzialność pedagoga (s. 11-18). Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.
Rynio, A., (red.). (2007). Wychowanie chrześcijańskie: między tradycją a współczesnością. Lublin: Wydawnictwo KUL.
Skrzydlewski, P. (2018). Odpowiedzialność. W: M. Marczewski, R. Gawrych, D. Opozda, T. Sakowicz, P. Skrzydlewski (red.), Pedagogika rodziny. Podejście systemowe. T. 3: Wychowanie do rodziny (s. 533-564). Gdańsk: Wyższa Szkoła Społeczno-Ekonomiczna w Gdańsku.
Tomczak, J. (2015). Jean’a Vanier koncepcja formacji opiekunów osób z upośledzeniem umysłowym [dostęp: 10.09.2018].
Vanier, J., Żurowska, M. (1991). Wspólnota miejscem radości i przebaczenia. Warszawa: Editions Spotkania.
Witek, S. (1979). Cnota. W: R. Łukaszyk, L. Bieńkowski, F. Gryglewicz (red.), Encyklopedia Katolicka (t. 3, kol. 521-523). Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.
Wojciszke, B. (2011). Psychologia społeczna. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar.
Woroniecki, J. (2013). Katolicka etyka wychowawcza. T.1. Lublin: Fundacja Servire Veritati, Instytut Edukacji Narodowej, Wydawnictwo KUL.
Anderson, C. (2012). Reflecting on practice in l’Arche. Compass, 46(1), 38-40.
Chałas, K. (2006). Wychowanie ku wartościom: elementy teorii i praktyki. T. 1. Lublin–Kielce: Jedność.
Chłodna-Błach, I. (2016). Odpowiedzialność. W: Encyklopedia Aksjologii Pedagogicznej (s. 670 671). Radom: POLWEN.
Chudy, W. (2003). Filozofia kłamstwa. Kłamstwo jako fenomen zła w świecie osób i społeczeństw. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Volumen.
Curtis, C. (2017). Jean Vanier and L’Arche: A Pedagogy of Vocation for Forming Compassionate Students. Perspectives In Religious Studies, 44(4), 445-461.
Domagała-Zyśk, E. (2009). Elementy „filozofii niepełnosprawności” Jeana Vaniera a współczesne tendencje rozwiązywania problemów osób z niepełnosprawnością. W: A. Szudra, K. Uzar (red.), Personalistyczny wymiar filozofii wychowania (s. 279-291). Lublin: Wydawnictwo KUL.
Gałkowski, S. (2003). Rozwój i odpowiedzialność. Antropologiczne podstawy koncepcji wychowania moralnego. Lublin: Wydawnictwo KUL.
Gałkowski, S. (2016). Długomyślność. Wprowadzenie do filozofii wychowania. Kraków: Akademia Ignatianum.
Gogacz, M. (1993). Podstawy wychowania. Niepokalanów: Wydawnictwo Ojców Franciszkanów.
Higgins, M.W. (2009). Messy Love. Jean Vanier’s L’Arche. Commonweal, 136(9), 10.
Jonas, H. (1996). Zasada odpowiedzialności. Etyka dla cywilizacji technicznej (tłum. M. Klimowicz). Kraków: Wydawnictwo „Platan”.
Kornas-Biela, D. (2016). Miłosierdzie w wychowaniu osób z niepełnosprawnością. Perspektywa pedagogiki chrześcijańskiej. Roczniki Pedagogiczne, 8(44), 3, 39-64.
Krasnodębski, M. (2008). Człowiek i paideia. Realistyczne podstawy filozofii wychowania. Warszawa: Szkoła Wyższa Przymierza Rodzin.
Kupisiewicz Cz., Kupisiewicz M. (2009). Słownik pedagogiczny. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Łuczyński, A. (2016). Odpowiedzialność wychowawcza. W: Encyklopedia Aksjologii Pedagogicznej (s. 673-679). Radom: POLWEN.
Nowak, M. (1998). Funkcja wychowawcza matki i ojca według pedagogii personalistyczno-chrześcijańskiej. Roczniki Nauk Społecznych, 26(2), 107-140.
Nowak, M. (2005). Wychowanie do wolności i odpowiedzialności. W: F. Adamski (red.), Wychowanie personalistyczne: wybór tekstów (s. 341-362). Kraków: Wydawnictwo WAM.
Olbrycht, K. (1995). Odpowiedzialność pedagoga. W: K. Olbrycht (red.), Edukacja aksjologiczna. T. 2: Odpowiedzialność pedagoga (s. 11-18). Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.
Rynio, A., (red.). (2007). Wychowanie chrześcijańskie: między tradycją a współczesnością. Lublin: Wydawnictwo KUL.
Skrzydlewski, P. (2018). Odpowiedzialność. W: M. Marczewski, R. Gawrych, D. Opozda, T. Sakowicz, P. Skrzydlewski (red.), Pedagogika rodziny. Podejście systemowe. T. 3: Wychowanie do rodziny (s. 533-564). Gdańsk: Wyższa Szkoła Społeczno-Ekonomiczna w Gdańsku.
Tomczak, J. (2015). Jean’a Vanier koncepcja formacji opiekunów osób z upośledzeniem umysłowym [dostęp: 10.09.2018].
Vanier, J., Żurowska, M. (1991). Wspólnota miejscem radości i przebaczenia. Warszawa: Editions Spotkania.
Witek, S. (1979). Cnota. W: R. Łukaszyk, L. Bieńkowski, F. Gryglewicz (red.), Encyklopedia Katolicka (t. 3, kol. 521-523). Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.
Wojciszke, B. (2011). Psychologia społeczna. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar.
Woroniecki, J. (2013). Katolicka etyka wychowawcza. T.1. Lublin: Fundacja Servire Veritati, Instytut Edukacji Narodowej, Wydawnictwo KUL.