Czym jest pedagogika integralna?

Main Article Content

Lucyna Dziaczkowska

Abstrakt

Prezentowane rozważania stanowią próbę syntetycznej odpowiedzi na pytanie: Czym jest pedagogika integralna? Czym jest w swojej istocie i czym jest jako dziedzina realnie kreowana przez pedagogów? Z przeprowadzonej analizy wynika, że – w sferze założeń – pokrywa się ona z pedagogiką w ogóle. Przyjęte przez nią niezwykle trudne zadanie badania wychowania w całej jego złożoności oraz jego uczestników w pełni ich jestestwa, generuje potrzebę nieustannego uwrażliwiania pedagogów na unikanie pułapek redukcjonizmu, na przyjęcie humanizmu jako fundamentu prowadzonych poszukiwań. Autorów takich uwrażliwień, którzy jednocześnie zabiegają o ich urzeczywistnienie, można nazwać reprezentantami pedagogiki integralnej. Jest ona kreowana na różne sposoby, niemniej jednak wymaga swoistego postępowania metodologicznego, otwartego na bogactwo stosowanych metod, ciągłe poszerzanie ich katalogu w celu głębokiego poznania procesów wychowawczych i uczestniczących w niej podmiotów.

Article Details

Dział
Artykuły

Bibliografia

Brach-Czaina , J. (1992). Szczeliny istnienia. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.
Giussani, L. (2002). Ryzyko wychowawcze jako tworzenie osobowości i historii. Tłum. A. Surdej. Kielce: Wydawnictwo „Jedność”.
Guardini, R. (1998). Wiarygodność wychowawcy. Tłum. J. Koźbiał. W: A. Rynio (red.), Pedagogika katolicka. Zagadnienia wybrane (s. 373-381). Stalowa Wola: Oficyna Wydawnicza Fundacji Uniwersyteckiej.
Jaeger, W. (2001). Paideia. Formowanie człowieka greckiego. Tłum. M. Plezia, H. Bednarek. Warszawa: Wydawnictwo Aletheia.
Jasińska, K. (1999). Bogdana Suchodolskiego personalizm laicki? W: F. Adamski (red.), Wychowanie na rozdrożu. Personalistyczna filozofia wychowania (s. 229-243). Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Jaworska-Witkowska, M. (2009). Ku kulturowej koncepcji pedagogiki. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
Jaworska-Witkowska, M. (2007). W stronę pedagogiki integralnej. Szczecin: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego.
Kubinowski, D. (2006). Pedagogiczne myślenie humanistyczne jako kategoria metodologiczna. W: D. Kubinowski, M. Nowak (red.), Metodologia pedagogiki zorientowanej humanistycznie (s. 171-187). Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
Kunowski, S. (1980). Podstawy współczesnej pedagogiki. Łódź: Wydawnictwo Salezjańskie.
Maritain, J. (1981), Humanizm integralny. Tłum. M. Reutt. Warszawa: Wydawnictwo Krąg.
Nowak, M. (2006). Metodologia pedagogiki między „naukowością/teoretycznością” a „praktycznością”. W: D. Kubinowski, M. Nowak (red.), Metodologia pedagogiki zorientowanej humanistycznie (s. 145-170). Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
Nowak, M. (1999). Podstawy pedagogiki otwartej. Ujęcie dynamiczne w inspiracji chrześcijańskiej. Lublin: Redakcja Wydawnictw Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.
Sośnicki, K. (1967). Istota i cele wychowania. Warszawa: Wydawnictwo „Nasza Księgarnia”.
Suchodolski, B. (1967). Świat człowieka a wychowanie. Warszawa: Książka i Wiedza.
Wojnar, I. (2001). Jedność i różnorodność pedagogiki zwanej ogólną. W: A. Bogaj (red.), Rozwój pedagogiki ogólnej. Inspiracje i ograniczenia kulturowe oraz poznawcze (s. 39-47). Warszawa–Kielce: Wydawnictwo Instytutu Badań Edukacyjnych.
Wojtyła, K. (2000). Osoba i czyn oraz inne studia antropologiczne. Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.