Miłość w służbie prawdziwych wartości w myśli i pracy pedagogicznej bł. Edmunda Bojanowskiego

Abstrakt

Nie wystarczą nawet najlepsze studia pedagogiczne, jeżeli w procesie formowania młodego pokolenia zabraknie autentycznej miłości do wychowanka. Jest ona najskuteczniejszym narzędziem wychowawczym i włącza wychowanie w istotny nurt życia chrześcijańskiego, jakim jest realizacja miłości. Tej miłości nie można się nauczyć poprzez wykłady czy kursy, lecz trzeba ją nieustannie kształtować we własnym sercu. By wychowanie formowało zdrowe osobowości, miłość do wychowanka musi było złączona z wyznawaniem i przekazywaniem obiektywnych wartości, zakorzenionych w naturze człowieka. Dlatego za największą trudność obecnie dla pracy wychowawczej uważam panoszący się wszędzie relatywizm etyczno-moralny, negujący istnienie prawdy obiektywnej. Benedykt XVI mówił o „dyktaturze relatywizmu” we współczesnym świecie, a papież Franciszek nazwał go „rakiem społeczeństwa”. Myśl i działalność pedagogiczna bł. Edmunda Bojanowskiego (1814-1871) jawi się w tym względzie jako wzór i inspiracja dla dzisiejszej działalności wychowawczej.