Rozwijanie komunikacji dziecka ze spektrum autyzmu
Article Sidebar
Opublikowane:
cze 27, 2019
Słowa kluczowe:
komunikacja; spektrum autyzmu; terapia
Main Article Content
Abstrakt
W artykule przedstawiono zagadnienie dotyczące komunikacji językowej osób ze spektrum autyzmu i proces kształtowania mowy dziecka autystycznego. Omówiono również zaburzenia porozumiewania werbalnego i niewerbalnego dziecka z ASD, a także propozycje programów pozwalających na rozwój komunikacji, który przebiega różnorodnie, zwracając uwagę na konieczność dobrania indywidualnych metod terapii logopedycznej, dostosowanej do możliwości dziecka. Zaprezentowano czynniki, które wpływają na efekty terapii logopedycznej. Ciekawą propozycją okazała się metoda krakowska. Podkreślono, że w procesie terapii dziecka ze spektrum autyzmu rodzina odgrywa szczególną rolę.
Article Details
Numer
Dział
Artykuły
Bibliografia
Bigas, U. (2012). Autyzm – charakterystyka zachowań językowych w autystycznym spektrum zaburzeń. W: S. Grabias, M. Kurkowski (red.), Logopedia. Terapia zaburzeń mowy (361-378). Lublin: Wydawnictwo UMCS.
Błeszyński, J. (2005). Wykorzystanie metody Ruchu Rozwijającego w terapii dziecka z głębokimi deficytami rozwojowymi – autystycznego. W: J. Błeszyński (red.), Terapie wspomagające rozwój osób z autyzmem (127-145). Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls 2005.
Cieszyńska-Rożek, J. (2013). Metoda krakowska wobec zaburzeń rozwoju dzieci. Kraków: Wydawnictwo Omega Stage Systems.
Doux Le, J. (2000). Mózg emocjonalny. Tajemnicze podstawy życia emocjonalnego. Poznań: Media Rodzina.
Grove, N., Walker, M. (1990). The Makaton Vocabulary: Using manual signs and graphic symbols to develop interpersonal communication. Augmentative and Alternative Communication, 6 (1), 15-28.
Konstantareas, M.M., Blackstock, E.B., Webster, C.D. (1992). Autyzm. Warszawa: KTA.
Kottler, J.A. (2003). Skuteczny terapeuta. Gdańsk: GWP.
Kurcz, I. (2005). Psychologia języka komunikacji. Warszawa: Scholar.
Młynarska, M. (2008). Autyzm w ujęciu psycholingwistycznym. Terapia dyskursywna a teoria umysłu. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.
Młynarska, M. (2007). Autyzm i teoria umysłu w ujęciu neurolingwistycznym. W: M. Młynarska, T. Smereka (red.), Afazja i autyzm. Zaburzenia mowy oraz myślenia (115-154). Wrocław: Wrocławskie Towarzystwo Naukowe.
Pisula, E. (2010). Autyzm, przyczyny, symptomy, terapia. Gdańsk: Wydawnictwo Harmonia.
Pisula, E. (2012). Rodzice dzieci z autyzmem. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Rybkowski, F. (2014). Zaburzenia ze spektrum autyzmu – epidemiologia, objawy, współzachorowalność, rozpoznawanie. Psychiatria Polska, 48 (4), 653-665.
Sęk H., Cieślak, R. (2014). Wsparcie społeczne – sposoby definiowania, rodzaje i źródła wsparcia, wybrane koncepcje teoretyczne. W: H. Sęk, R. Cieślak (red.), Wsparcie społeczne. Stres i zdrowie. Warszawa: PWN.
Szafrańska, A. (2016). Współpraca szkoły z rodziną dziecka ze spektrum zaburzeń autystycznych – wybrane problemy. Prace Naukowe Akademii im. Jana Długosza. Pedagogika, 25 (1), 535-545.
Wasilewski, T. (2015). Założenia integracji sensorycznej a zaburzenia mowy u dzieci z autyzmem. Hygeia Public Health, 50 (1), 14-20.
Błeszyński, J. (2005). Wykorzystanie metody Ruchu Rozwijającego w terapii dziecka z głębokimi deficytami rozwojowymi – autystycznego. W: J. Błeszyński (red.), Terapie wspomagające rozwój osób z autyzmem (127-145). Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls 2005.
Cieszyńska-Rożek, J. (2013). Metoda krakowska wobec zaburzeń rozwoju dzieci. Kraków: Wydawnictwo Omega Stage Systems.
Doux Le, J. (2000). Mózg emocjonalny. Tajemnicze podstawy życia emocjonalnego. Poznań: Media Rodzina.
Grove, N., Walker, M. (1990). The Makaton Vocabulary: Using manual signs and graphic symbols to develop interpersonal communication. Augmentative and Alternative Communication, 6 (1), 15-28.
Konstantareas, M.M., Blackstock, E.B., Webster, C.D. (1992). Autyzm. Warszawa: KTA.
Kottler, J.A. (2003). Skuteczny terapeuta. Gdańsk: GWP.
Kurcz, I. (2005). Psychologia języka komunikacji. Warszawa: Scholar.
Młynarska, M. (2008). Autyzm w ujęciu psycholingwistycznym. Terapia dyskursywna a teoria umysłu. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.
Młynarska, M. (2007). Autyzm i teoria umysłu w ujęciu neurolingwistycznym. W: M. Młynarska, T. Smereka (red.), Afazja i autyzm. Zaburzenia mowy oraz myślenia (115-154). Wrocław: Wrocławskie Towarzystwo Naukowe.
Pisula, E. (2010). Autyzm, przyczyny, symptomy, terapia. Gdańsk: Wydawnictwo Harmonia.
Pisula, E. (2012). Rodzice dzieci z autyzmem. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Rybkowski, F. (2014). Zaburzenia ze spektrum autyzmu – epidemiologia, objawy, współzachorowalność, rozpoznawanie. Psychiatria Polska, 48 (4), 653-665.
Sęk H., Cieślak, R. (2014). Wsparcie społeczne – sposoby definiowania, rodzaje i źródła wsparcia, wybrane koncepcje teoretyczne. W: H. Sęk, R. Cieślak (red.), Wsparcie społeczne. Stres i zdrowie. Warszawa: PWN.
Szafrańska, A. (2016). Współpraca szkoły z rodziną dziecka ze spektrum zaburzeń autystycznych – wybrane problemy. Prace Naukowe Akademii im. Jana Długosza. Pedagogika, 25 (1), 535-545.
Wasilewski, T. (2015). Założenia integracji sensorycznej a zaburzenia mowy u dzieci z autyzmem. Hygeia Public Health, 50 (1), 14-20.