Wartość zdrowia w percepcji dzieci chorych. Badania w szkole przyszpitalnej w Puławach

Abstrakt

Celem opracowania jest analiza wartości zdrowia w percepcji dzieci chorych. Choroby przewlekłe są coraz częstszym zjawiskiem nie tylko wśród dorosłych, ale także dotyczą dzieci. Taka sytuacja wpływa niekorzystnie na ich życie psychiczne z powodu długotrwałego stresu, który obniża ich zdolność do samoregulacji i przystosowania. W przyjętych postawach często prezentują poczucie niskiej wartości, mają przeświadczenie o nieodpowiednim wyglądzie, złej sprawności psychofizycznej. Powoduje to brak pewności siebie, niezdecydowanie, frustrację i deprywację potrzeb. Długotrwałe sytuacje frustracyjne skutkują negatywnymi reakcjami emocjonalnymi i prowadzą do zachwiania równowagi psychicznej. Postrzeganie swojej choroby wiąże się z okresem, w którym ona wystąpiła. Jeżeli rozpoczyna się we wczesnym dzieciństwie, staje się częścią życia chorego dziecka, w późnym dzieciństwie powoduje lęk, złość, stres. Bardzo często dochodzi do ograniczenia realizacji osobistych planów życiowych, osiągania dobrych wyników w nauce, trudności edukacyjnych, ograniczenia kontaktu z rówieśnikami. Wpływ choroby na rozwój jednostki składa się z wielu etapów, gdzie każdy wynika z poprzedniego oraz przygotowuje do następnego. Warunkiem skutecznego leczenia tak szczególnych pacjentów jest zapewnienie najlepszych warunków adaptacyjnych u hospitalizowanych. Chorowanie jest jednym z wielu „zajęć” wypełniających ich życie. W przerwach między złym samopoczuciem rozmawiają, bawią się, czytają, rysują, kłócą i godzą. Kochają i chcą być kochane. Pod tym względem nie różnią się od swych zdrowych rówieśników. Kształtowanie postaw wobec choroby jest procesem powolnym i długotrwałym. Jej przyjęcie wynika z indywidualnego doświadczenia, uczuciowych przeżyć i percepcji informacji. Tylko codzienne funkcjonowanie sprawia im więcej trudności, bo wymaga od nich większej dojrzałości, wysiłku i odpowiedzialności.