Dogłębna demokratyzacja wychowania

Main Article Content

Mateusz M. Mazurek

Abstrakt

Artykuł opisuje zjawisko dogłębnej demokratyzacji – procesu, w wyniku którego demokracja przestaje być traktowana jako metoda umożliwiająca realizację określonych wartości, ale jako wartość sama w sobie. Drugim aspektem tego procesu jest rozpowszechnianie się demokratycznych procedur i wartości oraz przyjmowanie ich także w instytucjach tradycyjnie niedemokratycznych, takich jak szkoła, rodzina czy Kościół, ze szczególnym uwzględnieniem szkoły i rodziny. Następnie analizowane są najważniejsze wychowawcze skutki tego procesu, takie jak np. spowodowane demokratyzacją lepsze poszanowanie podmiotowości wychowanka, ale także osłabianie hierarchii i autorytetów. Ogólnie rzecz ujmując, zarówno zalety, jak i słabości demokracji w wyniku demokratyzacji zostają przeniesione do instytucji wychowawczych, ale niektóre problemy w wychowaniu okazują się poważniejsze niż w organizacji państwa, gdyż wychowankowie są bardziej niedojrzali niż obywatele.

Article Details

Dział
Polemiki

Bibliografia

Adamski F., Czy rodzina jest niezbędna w procesie integralnego rozwoju człowieka?, „Roczniki Pedagogiczne” 7(43) (2015), nr 1, s. 121-136.
Antonowicz D., Unisex i ultrasi, w: Szlendak T., Pietrowicz K. (red.), Rozkoszna zaraza. O rządach mody i kulturze konsumpcji, Wrocław: Wyd. Uniwersytetu Wrocławskiego 2007, s. 65-71.
Bell D., Kulturowe sprzeczności kapitalizmu, tł. S. Amsterdamski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN 1998.
Bellah R.N., Madsen N., Sullivan W.M.,, Swindl A., Skłonności serca. Indywidualizm i zaangażowanie po amerykańsku, tł. D. Stasiak [i in.], Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne 2007.
Cat-Mackiewicz S., Historia Polski od 11 listopada 1918 do 17 września 1939, Kraków: Universitas 2012.
Cogiel M., Tożsamość chrześcijańska w zsekularyzowanym świecie, „Zeszyty Formacji Katechetów” 40(2010), nr 4, s. 17-21.
Dziaczkowska L., Z dyskusji o istocie, potrzebie i granicach podmiotowości uczestników rzeczywistości wychowawczej, „Paedagogia Christiana” 26(2010), nr 2, s. 46-47.
Gleick J., Szybciej. Przyśpieszenie niemal wszystkiego, tł. J. Bieroń, Poznań: Zysk i S-ka 2003.
Grzelak Sz., Dziki ojciec. Jak wykorzystać moc inicjacji w wychowaniu, Poznań: W drodze 2009.
Kaliszewska M., Zaniedbane kompetencje czytelnicze studentów pedagogiki. Zarys problemu, w: I. Nowakowska-Kempna (red.), Uniwersalne wartości kultury w edukacji i terapii, Kraków: WAM 2012, s. 333-355.
Korzekwa M., Demokracja a biblijna koncepcja człowieka. „Zeszyty Formacji Katechetów” 2010, nr 1(37), s. 17-38.
Kupisiewicz Cz., Niepowodzenia dydaktyczne. Przyczyny oraz niektóre środki zaradcze, Warszawa: PWN 1972.
Kupisiewicz Cz., Podstawy dydaktyki ogólnej, Warszawa: BGW 1994.
Legutko R., Raj przywrócony, Kraków: Ośrodek Myśli Politycznej−Wyższa Szkoła Europejska im. Księdza Józefa Tischnera 2005.
Legutko R., Triumf człowieka pospolitego, Poznań: Zysk i S-ka 2012.
Legutko R., Złośliwe demony, Kraków: Stalky & Co 1999.
Marek Z., Religia − pomoc czy zagrożenie dla edukacji, Kraków: WAM 2014.
Mastalski J., Szkolne interakcje zaburzające skuteczne wychowanie, Kraków: PAT 2005.
Mółka J., Pedagog troszczący się o godny rozwój i wychowanie młodzieży, w: J. Mółka, G. Łuszczak (red.), Docere et educare. Książka dedykowana księdzu profesorowi Władysławowi Kubikowi SJ z okazji 50. rocznicy kapłaństwa oraz 60. rocznicy życia zakonnego, Kraków: WAM 2008, s. 189-208.
Muszyński H., Rodzina, moralność, wychowanie, Warszawa: Nasza Księgarnia 1971.
Neill A.S., Nowa Summerhill, tł. M. Duch, Poznań: Zysk i S-ka 1994.
Nowak M., Czy szkoła ma przekazywać wiedzę, czy też wychowywać?, „Paedagogia Christiana” 26(2010), nr 2, s. 105-122.
Postman N., Zabawić się na śmierć. Dyskurs publiczny w epoce show-businessu, tł. L. Niedzielski, Warszawa: Muza SA 2002.
Reszka A., Wizja przyszłości cywilizacji człowieka w dobie postindustrialnej przedstawiona w prozie E.M. Forstera. Zarys problemu, „Kultura − Media − Teologia” 2014, nr 16, s. 26-40.
Ritzer G., Makdonaldyzacja społeczeństwa. Wydanie na nowy wiek, tł. L. Stawowy, Warszawa: Muza SA 2003.
Spitzer M., Cyfrowa demencja. W jaki sposób pozbawiamy rozumu siebie i swoje dzieci, tł. A. Lipiński, Słupsk: Dobra Literatura 2013.
Starnawski W., Źródła i pedagogiczne konsekwencje redukcjonizmu antropologicznego. „Paedagogia Christiana” 29(2012), nr 2, s. 12-29.
Suchodolski B., Trzy pedagogiki, Warszawa: Nasza Księgarnia 1970.
Szlendak T., Kozłowski T., Naga małpa przed telewizorem. Popkultura w świetle psychologii ewolucyjnej, Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne 2008.
Szlendak T., Pietrowicz K., Konsumpcja i stratyfikacja w kapitalizmie bez kapitału, w: T. Szlendak, K. Pietrowicz (red.), Na pokaz. O konsumeryzmie w kapitalizmie bez kapitału, Toruń: UMK 2004, s. 7-27.
Sztompka P., Socjologia. Analiza społeczeństwa, Kraków: Znak 2012.
Śnieżyński M., Nauczanie wychowujące, Kraków: Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej 1995.
Śnieżyński M., Sztuka dialogu. Teoretyczne założenia a szkolna rzeczywistość, Kraków: AP 2005.
Śnieżyński M., Zarys dydaktyki dialogu, Kraków: PAT 1998.
Tischner J., Etyka solidarności, Kraków: Znak 1981, s. 46.
Witkowski L., Historie autorytetu wobec kultury i edukacji, Kraków: Impuls 2011.