Dydaktyczne aspekty teatroterapii
Article Sidebar
Main Article Content
Abstrakt
Celem artykułu jest przedstawienie procesu teatroterapeutycznego, jako oddziaływania, w którym istotną funkcję pełni dostrzeżenie i respektowanie pewnych aspektów dydaktycznych w nim występujących. Opracowanie zostało podzielone na cztery części. Pierwsza zawiera wyjaśnienie terminu „teatroterapia”, druga opisuje jej cele i funkcje, trzecia stanowi analizę zależności między zasadami dydaktycznymi a procesem teatroterapeutycznym, w czwartej odnaleźć można ćwiczenia praktyczne z zakresu działalności teatralnej. Dla wyjaśnienia pojęcia teatroterapii zastosowano definicję D. Krzywonia i M. Pietruszki-Budzyńskiej. Sformułowano następujące główne cele teatroterapii: umożliwienie jej uczestnikom wzrastania i dojrzewania; umożliwienie uczestnikom pogłębiania samowiedzy oraz dostarczanie im bodźców, które są niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania w społeczeństwie, a których brakuje im w realnym życiu; kształtowanie osobowości oraz dostarczanie społecznościom kulturalnym dojrzałych członków − cel tożsamy z celem edukacji.
Określono także funkcje teatroterapii: kompensującą, terapeutyczną i kształcąco-wychowawczą. Wykazano sposoby realizacji zasad: poglądowości; trwałości wiedzy; przystępności nauczania; systematyczności; świadomego i aktywnego uczestnictwa w procesie nauczania; indywidualizacji i zespołowości; łączenia teorii z praktyką w procesie teatroterapeutycznym.
Przedstawiono propozycje ćwiczeń: podnoszące świadomość własnego ciała oraz rozwijające świadomość przestrzeni; umożliwiające nawiązanie relacji zaufania między uczestnikami oraz rozwijające umiejętność pracy w zespole; rozwijające: umiejętność interpretacji i prezentacji tekstu, budowania relacji i sytuacji scenicznej, kreowania roli.
Article Details
Bibliografia
Broszkiewicz B., Jarka J.: Warsztaty edukacji teatralnej. Teatr dziecięcy, Wrocław: Europa 2001.
Drzazga M.: Relacja między literaturą a teatrem w kontekście pracy teatralnej z dziećmi i młodzieżą, w: J. Malickiego, K. Krasoń (red.), Miejsce literatury i teatru w przestrzeniach terapeutycznych, Katowice: Wydawnictwo Biblioteki Śląskiej 2005.
Gliniecki M.: Teatr może być źródłem szczęścia, w: M. Gliniecki, L. Maksymowicz (red.), Teatr: terapia − edukacja − asertywność − twórczość − rozwój, Słupsk: Słubski Ośrodek Kultury 2004.
Kostusiak M.: Terapeutyczno-artystyczne walory teatru, w: A. Sikorska, W. Sikorski (red.), Od teatru pedagogicznego do teatru terapeutycznego, Warszawa: Difin 2014.
Krasoń K.: Metafora a teatr ruchu. Elementy wizualizacji kinestetycznej w pracy z dzieckiem o specjalnych potrzebach edukacyjnych, w: A.W. Sacher, M. Knapik (red.), Sztuka jako wsparcie rozwoju, Bielsko-Biała: Wyższa Szkoła Administracji 2007.
Krzywoń D.: Teatr tańca w przestrzeniach terapeutycznych, w: J. Malicki, K. Krasoń (red.), Miejsce literatury i teatru w przestrzeniach terapeutycznych, Katowice: Wydawnictwo Biblioteki Śląskiej 2005.
Kwapiszewski J., Sygitowicz-Sierosławska K.: Wychowanie przez sztukę i arteterapia jako remedium na agresję i przemoc. Teatr w działaniach profilaktyczno-wychowawczych, Słupsk: Katedra Filizofii Pomorskiej Akademii Pedagogicznej 2008.
Olinkiewicz E., Repsch E. (red.): Warsztaty edukacji twórczej, Wrocław 2001.
Nawroczyński B.: Dzieła wybrane, cz. 2: Zasady nauczania, oprac. A. Mońka-Stanikowa, Warszawa: WSiP 1987.
Nieduziak E.: Profesjonaliści i amatorzy − integracyjne i terapeutyczne inicjatywy w twórczości teatralnej osób niepełnosprawnych, w: J. Malicki, K. Krasoń (red.), Miejsce literatury i teatru w przestrzeniach terapeutycznych, Katowice: Wydawnictwo Biblioteki Śląskiej 2005.
Pietruszka-Budzyńska M.: Zasady pracy teatralnej w warsztacie terapii zajęciowej. Teatroterapia przy Teatrze im. J. Osterwy w Lublinie, w: R. Zięba (red.), Teatr ludzi niepełnosprawnych. Terapia czy sztuka? Międzynarodowa konferencja, 20-22 października 1999, Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego 1999.
Półturzycki J.: Dydaktyka dla nauczycieli, Toruń: Adam Marszałek 1997.